De beklaagde vertelde over haar worsteling met het overwinnen van woede en het accepteren van haar behoefte aan behandeling in de geestelijke gezondheidszorg.
Toen ze klaar was, leidde de rechter de rechtszaal in applaus. Toen, om de hiërarchie van het decorum in de rechtszaal verder ongedaan te maken, stapte rechter Theresa R. McGonigle van de bank af, omhelsde de beklaagde en poseerde met haar voor foto’s.
Vijf keer die dag herhaalden McGonigle en twee van haar collega-rechters dat ritueel, waarbij ze persoonlijke groeten brachten aan beschuldigde wetsovertreders die ervoor hadden gekozen een behandeling voor hun psychische aandoening te ondergaan in plaats van vervolgd te worden.
Na het voltooien van hun door de rechtbank bevolen programma’s voor geestelijke gezondheid, waren ze allemaal gratis de rechtszaal uitgelopen – aanklachten afgewezen en strafzaak geschrapt uit het dossier.
Zelfs de aanklager was lovend.
“Het was een behoorlijk schrijnend incident dat plaatsvond”, plaatsvervangend gemeentesecretaris. Andre Quintero vertelde de jonge vrouw over de misdaad waarvan ze werd beschuldigd. “Ik ga het niet herhalen, want jij bent het niet.”
De vijf beklaagden die dag waren afgestudeerd aan het Rapid Diversion Program, een initiatief van de strafrechtbank van Los Angeles dat een kleine deuk veroorzaakt in het onevenredige aantal geesteszieke delinquenten in de gevangenisbevolking van LA County.
Snelle afleiding is bedoeld om kandidaten voor afleiding van de geestelijke gezondheidszorg zo snel mogelijk nadat ze zijn gearresteerd te identificeren, zodat ze kunnen worden overgeplaatst naar gemeenschapszorg zonder lange verblijven in de gevangenis die waarschijnlijk zouden leiden tot verdere mentale achteruitgang.
“Iedereen begrijpt dat het beter is voor de gemeenschap en de persoon als we ze niet gewoon 10 dagen gevangenisstraf geven en ze dan weer terugzetten waar ze begonnen”, zegt Nick Stewart-Oaten, advocaat in hoger beroep bij de LA County Public Defender’s kantoor en de auteur van de staatswet die het vooronderzoek toestaat. Hij startte het afleidingsprogramma in LA County.
Aanvankelijk kwamen alleen verdachten van misdragingen in aanmerking voor snelle omleiding. Sommige misdrijven werden later opgenomen. De meeste omleidingen zijn voor lichte overtredingen die vaak verband houden met psychische aandoeningen: overtreding, mishandeling, vandalisme en openbare dronkenschap.
In het wijdverbreide strafrechtsysteem van de provincie is de rechtbank de ideale plek om mensen vroeg te pakken te krijgen, waar gedetineerden idealiter binnen 72 uur worden doorgesluisd voor voorgeleiding.
Onder de duizenden beklaagden die dagelijks passeren, onderscheiden velen zich door openbare verdedigers als daders wiens misdaden duidelijk voortkwamen uit een onbehandelde psychische aandoening.
In het verleden was hun enige optie het aanvragen van een psychiatrisch onderzoek op bevel van de rechtbank, een langdurig proces waarbij een psychiater moest worden ingepland.
“Dat duurt meer dan twee maanden of langer,” zei Stewart-Oaten. “Iemand die in hechtenis zit, kan die hele tijd decompenseren.”
Snelle omleiding plaatst klinisch personeel in de rechtbank om die evaluatie ter plekke te geven.
In het Clara Shortridge Foltz Criminal Justice Center in het centrum, een van de zes gerechtsgebouwen die momenteel snelle omleidingsprogramma’s hebben, zijn drie teams van klinische maatschappelijk werkers en zaakbegeleiders gestationeerd in het kantoor van de openbare verdediger op de 19e verdieping.
Terwijl de dossiers zich opstapelen in de voorgeleidingsrechtbank – sommige dagen een handvol, andere dagen tientallen – houden openbare verdedigers een oogje in het zeil voor zaken die mogelijk in aanmerking komen. Als een vervolggesprek bevestigt dat een beklaagde in aanmerking komt voor afleiding, roept de openbare verdediger op tot een klinische evaluatie.
Een maatschappelijk werker en zaakwaarnemer komen naar beneden en spreken met de beklaagde. Met toegang tot het systeem voor geestelijke gezondheidszorg van de provincie kunnen ze een klinische geschiedenis samenstellen en een aanbeveling doen: afleiding met poliklinische behandeling, afleiding met residentiële behandeling of geen afleiding.
De openbare verdediger, de openbare aanklager en het klinisch team moeten allemaal hun handtekening zetten voordat afleiding kan worden aangeboden. Richtlijnen over welke soorten zaken in aanmerking komen, zijn van tevoren uitgewerkt met de stadsadvocaten en de officieren van justitie. Lijnofficieren zijn het over het algemeen eens met de beoordeling.
“Er zijn veel zaken waar we het over eens zijn”, zei Stewart-Oaten. “Ik dacht dat het moeilijkste deel van mijn werk zou zijn om mijn collega’s te overtuigen. Het blijkt het moeilijkste deel te zijn om de kandidaat te overtuigen.”
Velen weigeren simpelweg omdat ze weten dat ze over een paar dagen zullen worden vrijgelaten.
Degenen die accepteren, worden ingeschreven in een behandelprogramma dat meestal een jaar duurt. Het kan langer duren als ze tegenslagen hebben, zoals velen. De deelnemers komen wekelijks bijeen met hun casemanager die verslag uitbrengt aan de rechter over hun voortgang. De rechter kan op elk moment de afleiding intrekken en de strafzaak opnieuw starten.
“We vragen deze mensen om veel meer te doen dan ze zouden moeten doen als ze gewoon doorgaan met hun strafzaak”, zei Stewart-Oaten.
Het behandelprogramma wordt voorgeschreven door het klinische team.
“Als ons klinische team zegt dat je een residentieel programma nodig hebt, is dat de vereiste,” zei Stewart-Oaten. “Wat we proberen te doen, is advocaten uit beslissingen over geestelijke gezondheid halen. Onze advocaten hebben geen inbreng in het juiste behandelprogramma.”
Sommige kandidaten aarzelen bij een residentieel programma. Voor degenen die accepteren, kan de vrijlating worden uitgesteld.
“Idealiter zouden we dezelfde dag willen beoordelen en in behandeling willen gaan”, zei Stewart-Oaten. “Het zal niet in alle gevallen gebeuren totdat we een bed beschikbaar hebben.”
Met name acute zorgbedden in gesloten voorzieningen zijn schaars. Om de nadruk op snel te houden, richt het programma zich op beklaagden met een psychische aandoening op gemiddeld niveau.
Vaak zijn kandidaten eerder in behandeling geweest, soms thuis verzorgd, toen een tegenslag of een onderbreking in de dienstverlening een episode veroorzaakte.
“Vaak is het een kwestie van ze opnieuw verbinden en de kloof verkleinen”, zei Stewart-Oaten.
In bijna vier jaar tijd heeft Rapid Diversion meer dan 1.500 mensen uit detentie vrijgelaten. Inmiddels zijn er 350 afgestudeerd.
De diploma-uitreiking is een gewaardeerd onderdeel van de behandeling geworden, zei openbare verdediger Caroline Goodson, provinciebrede coördinator voor het programma die de meeste diploma-uitreikingen bijwoont. De onpersoonlijke machinerie van de rechtbank wordt opgeschort en het verhaal van de beklaagde komt in het middelpunt van de belangstelling te staan. Goodson begint elk met een eerbetoon.
“Ik zou u graag vertellen wat meneer V. heeft meegemaakt”, zei ze tegen de rechtbank terwijl de beklaagde naast haar stond met zijn casemanager aan zijn andere zijde. (The Times houdt op verzoek van de rechtbank de volledige naam van de beklaagde achter omdat zijn strafblad is geschrapt.)
“Dit is een waargebeurd verhaal over trauma en behandeling”, zei ze. “Meneer V. heeft zoveel meegemaakt. Hij heeft in zijn jeugd een trauma opgelopen toen hij werd neergeschoten. Vervolgens werd hij in 2019 opnieuw in zijn kaak geschoten. Daardoor kreeg hij psychische problemen. Hij leefde dakloos op straat. Hij was vervreemd van zijn familie.”
Vervolgens beschreef ze zijn behandeling onder toezicht van de rechtbank: opvang van het Leger des Heils, beroepsopleiding, een sober woonhuis met diensten voor middelengebruik en in de nabije toekomst zijn eigen huisvesting.
Toen sprak Quintero namens het stadsadvocaat.
“Ik zeg vaak dat je twee paden had om te kiezen, een gemakkelijker pad en een moeilijk pad,” zei hij. ‘Als je kijkt naar de beschuldigingen, zijn het serieuze beschuldigingen. Er was een mes bij betrokken en je familie was erbij betrokken, toch?
“Dus het feit dat je weer contact met ze maakt en met ze naar de kerk gaat, dat is wat we voor je willen. Uiteindelijk is dat wat we voor je willen, een beter leven en een betere situatie met je gezin.
“Namens het volk van de staat Californië feliciteren we u en zijn we trots op uw werk en we zijn blij dat we geen bezwaar hebben tegen een ontslag.”
Rechter Natalie Stone voegde vervolgens een iets scherper laatste woord toe.
“Het was niet duidelijk dat je zou slagen, en dat is het vaak ook niet,” zei ze. “Dus je voorbeeld is heel aardig voor mij. Ik weet dat het heel moeilijk voor je was en er is heel veel werk in gestoken. Je hebt niet voor de gemakkelijke weg gekozen. Je hebt voor hard werken gekozen en ik feliciteer je.”
Daarna stapte ze van de bank af om met de beklaagde en zijn team te poseren voor een groepsfoto.
Goodson zei dat ze stomverbaasd was toen ze voor het eerst een rechter van de bank zag stappen om persoonlijk contact te maken met een cliënt.
Nu gebeurt het bijna elke keer en is het onderdeel van een ceremonie die voor cliënten een enorme opsteker is geworden.
“Om ze onze cliënten zo te horen prijzen en om te horen hoe de aanklager het doet, en het op een gezonde manier doet en erkent dat de cliënt zoveel heeft bereikt, is echt krachtig”, zei ze.
Het is te vroeg om te bepalen wat het slagingspercentage voor snelle omleiding zal zijn, maar de eerste tekenen zijn bemoedigend, zei Stewart-Oaten. Tot nu toe is slechts 5% van de afgestudeerden teruggekeerd met een nieuwe aanklacht. Ongeveer 70% die in het programma blijven, zijn op schema om af te studeren. En onder degenen die stopten zonder af te studeren en terug naar de rechtbank gingen om hun strafzaak af te ronden, steeg het recidivepercentage slechts tot 10%.
Het Rapid Diversion-programma begon in 2019 met een subsidie ​​van de MacArthur Foundation van $ 1,1 miljoen, verkregen door het kantoor van de openbare verdediger en het kantoor van de plaatsvervangende openbare verdediger met de hulp van een non-profitorganisatie genaamd het Centre for Court Innovation. Het centrum, dat inmiddels zijn naam veranderde in Centre for Justice Innovation, overlegt nog steeds met de provincie.
De financiering is grotendeels verschoven naar de provincie, hoewel de MacArthur-beurs nog steeds een deel van de kosten betaalt.
Het programma werd opgenomen in de nieuwe afdeling Justitie, Zorg en Kansen van LA County die vorig jaar werd opgericht om de Men’s Central Jail te ontvolken en uiteindelijk te sluiten door de gemeenschapszorg uit te breiden voor mensen die worden omgeleid of vrijgelaten uit het rechtssysteem.
Nadat het in het centrum was begonnen, is het uitgebreid tot een personeelsbestand van 60 dat wordt ingezet in nog vijf gerechtsgebouwen: de luchthaven, Van Nuys, Long Beach, Lancaster en Compton. Een zesde programma staat gepland voor de herfst in Pasadena.
Stewart-Oaten zei dat hij telefoontjes beantwoordt van openbare verdedigers en openbare aanklagers in andere rechtbanken die vragen wanneer ze toegang kunnen krijgen tot afleiding.
De beperkende factor, zei hij, is het inhuren van de klinische staf.
“Zo snel als we kunnen,” zegt hij tegen hen. “We moeten klinisch personeel, advocaten en navigatorpersoneel vinden om uit te breiden.”
“Dit is niet het gesprek over hoe we alles hebben opgelost”, zei Stewart-Oaten. “Dit is het gesprek over hoe we dingen begonnen op te lossen. We begonnen met nul omleidingen. We hebben net de 1.500 bereikt. Er is hier nog veel werk aan de winkel. Daar zijn we ons van bewust.”
Dit verhaal verscheen oorspronkelijk in de Los Angeles Times.
