60 minuten
Al meer dan vijf decennia brengt 60 Minutes alles in één uur aan bod: van het voorpaginanieuws tot stille menselijke verhalen. Nu, in het digitale tijdperk, hebben we meer tijd en gebruiken we nieuwe benaderingen om het nieuws te melden.
Syrië was de thuisbasis van een van de eerste beschavingen op aarde; vandaag de dag raapt het land de brokstukken op van de ruïnes van de oudste zonde van de mensheid. Een halve eeuw dictatuur tussen Bashar al-Assad en zijn vader Hafez. Een half miljoen levens verloren in een burgeroorlog onder leiding van de jongere Assad.
Nu hij weg is, Syrië kijkt naar zijn toekomst. Maar voordat het land plannen kan maken voor wat komen gaat, willen de inwoners dat de wereld herinnerd wordt aan wat er heeft plaatsgevonden.
In mei sprak Norah O’Donnell met Paus Franciscus voor een historisch interview. Franciscus was al meer dan tien jaar hoofd van de katholieke kerk en had voorheen nooit uitvoerig gesproken met een Engelstalige Amerikaanse omroep, en hij sprak tegen 60 Minutes in zijn moedertaal Spaans.
In een uitgebreid gesprek dat meer dan een uur duurde, sprak O’Donnell met de paus over tal van onderwerpen, waaronder de oorlog in Gaza. Er is één katholieke kerk in de Gazastrook, de Kerk van de Heilige Familie, en de paus vertelde O’Donnell dat hij daar elke avond om 19.00 uur langskomt en spreekt met de priester, pater Youssef Asaad.
Omdat zijn meer progressieve aanpak verdeeldheid heeft gecreëerd onder de traditionalisten, vroeg O’Donnell aan Francis hoe hij zijn nalatenschap zag.
“De kerk is de erfenis, de kerk niet alleen door de paus, maar door jou, door elke christen, door iedereen…” antwoordde hij. “We laten allemaal een erfenis na, en instellingen laten een erfenis na. Het is een prachtige vooruitgang. Ik stap voor iedereen mee op de kar van de erfenis van de Kerk.”
In februari rapporteerde 60 Minutes-correspondent Sharyn Alfonsi over de uitdagingen waarmee humanitaire hulpverleners in Gaza worden geconfronteerd als ze proberen voedsel, medicijnen en gezondheidszorg te leveren aan Palestijnen die gevangen zitten in het kruisvuur tussen Israël en Hamas.
“Ik denk niet dat ik zo dicht bij het geluid van raketaanvallen ben geweest… met een trillend ziekenhuis terwijl ik probeer te opereren”, vertelde Dr. Nareen Ahmed, de Amerikaanse arts en medisch directeur van MedGlobal, aan 60 Minutes.
Alfonsi en producer Ashley Velie doen verslag van Gaza sinds de eerste oorlog tussen Israël en Hamas in 2006. Een groot verschil is deze keer het gebrek aan toegang: Israël heeft journalisten de toegang tot Gaza ontzegd. Hoewel ze in 2006 met de Hamas-leiding konden spreken, waren Alfonsi en Velie voor dit verhaal aangewezen op hulpverleners die hun harde realiteit documenteerden.
‘Dit is ongebruikelijk’, zei Alfonsi. “Er bestaat al lang een precedent over het toelaten van journalisten in de oorlogsgebieden.”
In zijn poging om een tweede termijn in het Witte Huis te bemachtigen, maakte de nieuwgekozen president Donald Trump van immigratie een bepalende kwestie in de presidentiële race van 2024.
“Het Republikeinse platform belooft de grootste deportatieoperatie in de geschiedenis van ons land te lanceren”, zei hij afgelopen juli op de Republikeinse Nationale Conventie, terwijl zijn schare aanhangers borden vasthielden met de zinsnede “massadeportatie nu!”
Trump heeft beloofd een groot aantal migranten te zullen uitzetten sinds minstens 2015, toen hij zich voor het eerst kandidaat stelde voor opperbevelhebber. In de afgelopen negen jaar is één ding vaak ter sprake gekomen als Trump spreekt over het massaal verwijderen van de migranten die illegaal de grens zijn overgestoken: de naam van een andere voormalige president.
“Je kijkt terug naar de jaren vijftig, je kijkt terug naar de regering-Eisenhower, kijk eens naar wat ze deden, en het werkte”, zei Trump in 2015 tegen 60 Minutes-correspondent Scott Pelley.
Wat de Amerikaanse regering onder Dwight D. Eisenhower deed, was een grootschalige militaire actie. Agenten van de Amerikaanse grenspolitie voerden invallen uit om Mexicaanse arbeiders van boerderijen en ranches op te pakken en transporteerden ze vervolgens diep naar Mexico. Historici zeggen dat het programma gezinnen uit elkaar heeft gescheurd, burgerrechten heeft geschonden – en soms zelfs dodelijk is geworden.
Bovendien zeggen degenen die de aanpak van de regering-Eisenhower hebben bestudeerd dat dit kortetermijnvertoon van geweld het probleem niet heeft opgelost.
Voor de seizoenspremière van 60 Minutes wilden correspondent Cecilia Vega en een productieteam verslag uitbrengen spanningen tussen China en de Filippijnen in de Zuid-Chinese Zee. Ze hadden niet verwacht zelf midden in een internationaal incident terecht te komen, omdat ze de intimidatietactieken van China met eigen ogen hadden gezien.
Het plan was dat het 60 Minutes-team de Filippijnse kustwacht zou vergezellen op een routinemissie om de schepen en stations aan boord van de Kaap Engaño te bevoorraden. Aan boord van het schip werd het team om 4 uur ‘s ochtends gewekt door een luide knal, gevolgd door een alarm. Een Chinees schip had de Kaap Engaño geramd, zo informeerde de Filippijnse bemanning hen, dat ze reddingsvesten moesten aantrekken en in hun hutten moesten blijven.
Eenmaal terug aan dek zag de bemanning van 60 Minutes het ruim anderhalve meter lange gat in de romp van de Cape Engaño gescheurd. Toen het daglicht aanbrak, zagen ze ook hoeveel Chinese schepen het Filippijnse schip omsingelden, met de boeg erop gericht. Tijdens de impasse had de bemanning aan boord van de Cape Engaño geen toegang tot internet of mobiele diensten, en de Filippino’s zeiden dat dit waarschijnlijk kwam doordat de Chinezen hun communicatie verstoorden.
“Het was eng. Ik bedoel, er is geen andere manier om het te beschrijven”, zei Andy Court, producer van 60 Minutes. “En ik denk niet dat alles wat je op televisie zet nauwkeurig kan weergeven hoe het is.”
Dit najaar berichtte Jon Wertheim, correspondent van 60 Minutes, over de recente gebeurtenissen succes van de WNBAde hoogste divisie van het Amerikaanse damesbasketbal. Legioenen nieuwe WNBA-fans vullen arena’s en stemmen zich af op games. Het bezoekersaantal is in de hele competitie met 48% gestegen en de kijkcijfers zijn met 153% gestegen ten opzichte van vorig seizoen.
Eén ding heeft deze stijging in kijkerspubliek veroorzaakt: beginnende WNBA-speler Caitlin Clark. Miljoenen mensen keken eerder dit jaar naar Clarks optreden in het NCAA damesbasketbaltoernooi en waren verbaasd over wat nu haar kenmerkende schot is geworden: een driepunter van net binnen het midden van het speelveld, vlakbij het logo van de thuisploeg, ook wel bekend als het ‘logo 3’. “
Clark, nu speler op de Indiana Fever, ging in 60 minuten naar een Fever-oefenveld en liet Wertheim alle verschillende elementen zien die samenkomen voor dit oogverblindende schot.
In New York City wordt al een kwart eeuw lang geprobeerd de doden terug te winnen.
Op 11 september 2001 werden de lichamen van bijna 2.800 mensen begraven op ground zero, teruggebracht tot anonieme fragmenten in een graf van beton en staal. De meeste mensen kennen de zichtbare moed in Lower Manhattan die dag, de nobelheid van de eerstehulpverleners die de trap op renden terwijl alle anderen naar beneden kwamen. Minder bekend was een andere groep eerstehulpverleners, wier onvermoeibare inspanningen om de slachtoffers te identificeren sindsdien stilletjes aan de gang zijn.
Tegenwoordig helpt nieuwe technologie het New York City Office of the Chief Medical Examiner om de belofte na te komen om alles te doen wat nodig is, zolang het nodig is, om plaats namen bij de stoffelijke resten.
Oekraïne heeft een landmijnencrisis.
Sinds De grootschalige invasie van Rusland Twee jaar geleden begonnen, is Oekraïne een van de meest gemijnde landen ter wereld geworden. Deze verborgen wapens verlammen de landbouweconomie van het land en verminken en doden zelfs de burgers. Sinds 2022 hebben landmijnen en explosieve oorlogsresten bijgedragen aan ruim duizend burgerslachtoffers in Oekraïne. De HALO Trust, een non-profitorganisatie die zich richt op het ontdoen van landmijnen uit oorlogsgebieden, schat dat het aantal mijnen in Oekraïne momenteel in de miljoenen loopt.
“We moeten niet vergeten dat het conflict nog steeds voortduurt en dat dit waarschijnlijk ook in de nabije toekomst zal blijven gebeuren”, zegt Pete Smith, programmamanager Oekraïne van de HALO Trust. “Veel van deze mijnenvelden liggen op dit moment dus niet echt binnen ons bereik. Maar als Oekraïne in staat is zijn grondgebied terug te winnen, zal er duidelijk een gezamenlijke inspanning nodig zijn, over generaties heen.”
Amerikaanse functionarissen in Vietnam raakten gewond bij een aanval in de stijl van het Havana-syndroom, voorafgaand aan die van vice-president Kamala Harris Reis naar Hanoi in 2021. Nu suggereert nieuw bewijs dat Rusland er mogelijk bij betrokken was – en dat het misschien de Vietnamezen zelf waren die technologie kregen die de verwondingen had kunnen veroorzaken.
Destijds maakte de Amerikaanse ambassade in Hanoi bekend dat een mogelijk ‘abnormaal gezondheidsincident’, de term die de federale regering hanteert voor de zogenaamde aanvallen op het Havana-syndroom, de aankomst van Harris in Vietnam vertraagde. Uit 60 Minutes is gebleken dat elf mensen meldden dat ze bij afzonderlijke incidenten waren getroffen voordat Harris het land binnenkwam: twee mensen die functionarissen waren bij de Amerikaanse ambassade in Hanoi, en negen mensen die deel uitmaakten van een voorhoedeteam van het ministerie van Defensie dat zich voorbereidde op het bezoek van Harris.
‘Als je eenmaal toegeeft dat dit is gebeurd, is het een Pandora[‘s] box”, zegt Christo Grozev, een onderzoeksjournalist die momenteel het onderzoekswerk voor The Insider leidt. “Het vereist dat je het feit onder ogen ziet dat je aartsvijand optreedt tegen je eigen volk, je eigen inlichtingenwerkers, op jouw grondgebied, en dit is niets anders dan een oorlogsverklaring.”
In mei rapporteerde Anderson Cooper over een fotoalbum ontvangen door het United States Holocaust Memorial Museum en dat het persoonlijke plakboek bleek te zijn van een hoge SS-officier, Karl Höcker. Höcker werkte in het beruchte concentratiekamp Auschwitz.
Een toneelstuk dat is genomineerd voor een Pulitzerprijs, ‘Here There Are Blueberries’, vertelt nu het verhaal van de historici en archivarissen die de identiteit van de mensen op de angstaanjagende foto’s hebben blootgelegd. De titel van het stuk komt van een reeks foto’s in het album: jonge secretaresses die onder Karl Höcker werkten, zien bosbessen eten.
Ze werden ‘Helferinnen’ of ‘helpers’ genoemd, en het waren niet alleen jonge vrouwen die werden opgeroepen en daarheen gestuurd. Dit waren jonge vrouwen die, zo zeggen historici, waren opgegroeid met de nazi-ideologie en heel goed wisten wat er in Auschwitz gebeurde.
“Een deel van de communicatie die ze moesten doen, was het communiceren van de aankomst van treinen, hoeveel mensen waren geselecteerd voor werk en hoeveel mensen waren geselecteerd om te worden vergast”, zegt Rebecca Erbelding, historicus bij het United States Holocaust Memorial. Museum dat in 2007 het fotoalbum per post had ontvangen. ‘En dus stuurden ze die berichten terug naar Berlijn. Dus absoluut [knew].”
Het afgelopen jaar hebben hackers van over de hele wereld samengewerkt om technologiebedrijven, hotels, casino’s en ziekenhuizen in de Verenigde Staten aan te vallen, waarbij ze hun gegevens gijzelden door deze te versleutelen en losgeld eisten voor de sleutels om deze te ontgrendelen.
Jon DiMaggio, een voormalige analist die voor de National Security Agency werkte, onderzoekt nu ransomware als hoofdbeveiligingsstrateeg voor het cyberbeveiligingsbedrijf Analyst1.
DiMaggio zei dat hij jarenlang relaties heeft opgebouwd met ransomware-hackers op het dark web en zich heeft opgewerkt tot het leiderschap van de ransomware-bende LockBit.
“Ik realiseerde me dat deze jongens tastbaar zijn. Ik kan doen alsof ik iemand anders ben en naar buiten gaan en met ze praten en informatie verkrijgen”, vertelde hij aan 60 Minutes.
