De Suns zijn gloeiend heet begonnen. Het enge deel? Ze neuriën nog niet eens

Soms duurt het even voordat nieuwe hoofdcoaches hun vingerafdrukken op een team zetten. En soms is het echt Echt niet.

Door de jaren heen heeft Mike Budenholzer een vrij duidelijke blauwdruk opgesteld voor de manier waarop hij wil dat zijn teams spelen – een reeks principes die zijn ontstaan ​​tijdens zijn jaren als assistent (en daarvoor speler!) onder Gregg Popovich, en een waar hij al tien seizoenen aan vastzit als hoofdtrainer in Atlanta en Milwaukee. Om een ​​goede reden: Bud ging 484-317 met de Hawks en Bucks, een winstpercentage van .604. Hij miste de play-offs slechts één keer in de tien jaar; in diezelfde periode won hij vijf keer 50 wedstrijden, twee keer 60 wedstrijden en een NBA-kampioenschap.

Dus hoewel de details van zijn taak zouden verschillen toen hij de Phoenix Suns overnam – slagen waar Frank Vogel worstelde bij het vinden van een manier om de aanvallende talenten van Kevin Durant, Devin Booker en Bradley Beal te maximaliseren; minimaliseer de defensieve verplichtingen van een team dat schijnbaar licht is op high-end stoppers; om het maximale uit de vele koopjesbijdragers te halen die in een lijst staan ​​waarin 150,6 miljoen dollar aan de drie sterren wordt besteed – het leek redelijk om te verwachten dat zijn algemene aanpak ongeveer hetzelfde zou blijven. En ja hoor: acht wedstrijden in het NBA-seizoen 2024-25 staan ​​de Suns met 7-1 op de gedeelde eerste plaats in de Western Conference, en ze zijn daar aangekomen door veel op een Coach Bud-team te lijken.

De verschuiving begint aan de defensieve kant. Denk eens terug aan de Hawks-teams die rond Al Horford en Paul Millsap zijn gebouwd, en de Bucks-teams die rond Giannis Antetokounmpo en Brook Lopez zijn gebouwd. Coach Bud-teams hebben de neiging conservatief te spelen in de verdediging, waarbij ze zich veel minder zorgen maken over het creëren van omzet aan de perimeter dan over het vermijden van overtredingen en het beschermen van de verf, meestal door hun grote mannen terug te laten wegzakken in drop-dekking terwijl verdedigers van het aanvalspunt vechten om de bovenkant van schermen.

De doelen: houd je grootste jongens bij de basket om lay-ups en dunks te beperken; houd je perimeterverdedigers dicht bij hun opdrachten om driepuntspogingen te beperken; forceer betwiste schoten, idealiter vanuit het middenbereik; en vervolgens missers opzuigen om tweedekanskansen te voorkomen. Tot nu toe gaat het goed: Phoenix staat zevende wat betreft toegestane punten per balbezit, grotendeels dankzij het opruimen van de componenten van de verdediging op hoog niveau die lange tijd Bud’s visitekaartjes zijn geweest.

Na vorig seizoen op de twintigste plaats te zijn geëindigd wat betreft defensieve rebounding, staan ​​de Suns nu op de zesde plaats, waarbij center Jusuf Nurkić een career-high (en NBA-leidend) binnenhaalt van 37,5% van de gemiste schoten van de tegenstander. Nadat ze vorig seizoen als 17e eindigden in het aandeel schoten van de tegenstander dat op de rand kwam en als 15e in het aandeel dat van buiten de boog kwam, staan ​​de Suns nu respectievelijk op de achtste en negende plaats in die categorieën – en, cruciaal, op de derde plaats in het percentage van hoek 3-punters toegestaan. (De enige twee teams die beter zijn in het verdampen van korte-corner-looks? De Houston Rockets, geleid door collega-popdiscipel Ime Udoka, en de Charlotte Hornets, gecoacht door Charles Lee … die negen jaar als assistent onder Bud in Atlanta en Milwaukee heeft gewerkt.)

Deze Zonnen vechten hard door schermen in plaats van gemakkelijke schakelaars op te geven, werken hard om verbonden te blijven met balhandlers, slalommen door het verkeer en steken een hand op; ze betwisten 40,3 schoten per wedstrijd, waarmee ze op gelijke hoogte staan ​​met de Celtics op de zesde plaats in de NBA. In een misschien gerelateerd verhaal staan ​​ze op de derde plaats wat betreft het percentage defensieve velddoelpunten, waarbij de tegenstanders slechts 43,5% schieten; alleen de historisch monsterlijke Thunder Defense en Draymond Green-led Warriors hebben lagere cijfers behaald.

En hoewel ze aan de bovenkant niet veel stelen of afbuigingen creëren, doen ze geweldig werk door laag naar beneden te zwermen om blikken met een hoog percentage in de buurt van de beker uit te wissen, waarbij ze de tegenstanders op 61,2% houden en op de rand schieten, vijfde… beste in de NBA en blokkeerde 6,3 schoten per wedstrijd, een gedeelde derde plaats in de competitie.

Iedereen komt in actie. Nurkić maakt de beste Lopez-indruk die hij kan, door schutters op 50% te houden bij de basket. Durant, wiens defensieve werk begrijpelijkerwijs altijd overschaduwd zal worden door zijn torenhoge offensieve inspanningen, was een zwakke bedreiging en gleed over naar een teamhoge 11 blokken. Booker heeft het werk waarmee hij op de Olympische Spelen begon voortgezet, waarbij hij boven zijn gewichtsklasse uitsteeg als een ondermaatse kleine aanvaller naast Beal en nieuwkomer point guard Tyus Jones.

Royce O’Neale was een perfecte 3-en-D-aanvulling, bewaakte gevaarlijke bedreigingen over het hele positionele spectrum en schoof zelfs naar voren om wat kleine 5-ballen te spelen. Zelfs Beal, een voormalig topscorer in de competitie op een kwart- miljardencontract, werkt keihard aan de bal.

“Er zijn periodes geweest in elk van de wedstrijden waarin de verdediging op een behoorlijk hoog niveau stond”, vertelde Budenholzer aan verslaggevers na een overwinning op de Lakers.

Een deel van het spel op het hoogste niveau is afkomstig van een van de jongste spelers van het team. Een van de grootste zorgen over de Suns die het seizoen ingingen, betrof hun relatieve gebrek aan omvang en remkracht aan de rand. Dus daarover: Hallo daar, Ryan Dunn.

De 28e algemene keuze in de NBA Draft van 2024, de discrete verstoringscijfers van Dunn – drie steals, twee blocks en drie afbuigingen in 127 minuten – zijn niet van de pagina verdwenen, maar zijn algehele defensieve impact wel. Tegenstanders schieten slechts 27-uit-77 (35,1%) met Dunn als de dichtstbijzijnde verdediger, en staat op gelijke hoogte met de laagste score van de 153 verdedigers die dit seizoen minstens 75 schoten hebben betwist. Dit is waar we waarschijnlijk moeten opmerken dat die ‘tegenstanders’ – Dunns meest voorkomende defensieve matchups in zijn openingsweken als prof – James Harden, Luka Dončić, LeBron James, Paul George, Jimmy Butler en Tyrese Maxey waren, een angstaanjagende lei die plaatst de 1,80 meter lange, 216 pond zware rookie in het 97e percentiel wat betreft gemiddelde matchup-moeilijkheidsgraad, volgens de grafieken van The BBall Index.

Dat niveau van defensieve veelzijdigheid en kwaliteit is op zichzelf al veel waard. De reden dat Dunn naar de bodem van de eerste ronde zakte, was echter dat hij niet kon schieten – slechts 23,5% vanaf een driepuntsland en 61,6% vanaf de vrije worplijn, gedurende twee seizoenen in Virginia.

Het punt is echter: het blijkt dat hij het is kan schieten?

Dunn (die als twijfelachtig wordt beschouwd voor Phoenix’s vrijdagontmoeting met de Mavericks) heeft al meer driepunters gemaakt in acht wedstrijden in Phoenix (13) dan in 65 wedstrijden in Virginia (12). En dat is het niet alle wijd open hoeklooks; hij leek zich op zijn gemak te voelen bij het verplaatsen langs de perimeter, lancerend met een concurrerende verdediger die in zijn gezicht stormde, en zelfs een dribbel-overdracht uitvoeren.

Waarom de plotselinge vloeiendheid van diep? Dunn vertelde onlangs aan verslaggevers dat de impuls “een soort competitie, een soort team was – hun model krijgt 3 seconden voorsprong.”

Dat is natuurlijk de ander kant van de medaille van Coach Bud: zijn Milwaukee-teams stonden consequent in de buurt van de top van de competitie wat betreft het aandeel schoten dat van buiten de boog kwam, terwijl hij werkte om de vloer te spreiden voor Antetokounmpo’s razernijen tot aan de rand … en, zoals verwacht, hij heeft die benadering naar de Vallei gebracht.

Vorig seizoen scoorden de Suns 37,8% van hun schoten vanuit een driepuntsbereik, volgens NBA.com – 21e in een competitie met 30 teams. Onder Bud is het aantal lanceringen van lange ballen omhooggeschoten: 47,3% van de pogingen van Phoenix kwam van buiten de boog, goed voor vierde. (De enige zon die rotatieminuten krijgt, wie is niet Het afvuren van meerdere 3’s per spel is Mason Plumlee, wat, als een back-upcentrum voor dribbel-overdracht en rol van 16 minuten per spel, prima is.)

Misschien wel het allerbelangrijkste, gezien hoe de zaken vorig seizoen naar verluidt zonder pardon eindigden voor Vogel? Het lijkt erop dat de sterren erin geloven.

Dat wil je niet helemaal weerhoudt Kevin Durant ervan om in zijn comfortzone te werken, omdat het behoorlijk stom zou zijn om zomaar het penseel uit Picasso’s hand te rukken:

Maar het overleven op een slagveld dat zo intimiderend is als deze Western Conference, en het uitschakelen van teams die zo geoptimaliseerd zijn voor modern succes als de Celtics, vereist dat je al het laaghangende fruit plukt dat je kunt… inclusief het nemen van, zoals: een grote stap achteruit.

“Lange middellange” schoten – pogingen genomen vanaf een afstand van vier meter tot de driepuntsboog – vertegenwoordigen slechts 16% van de schotpogingen van Durant dit seizoen, volgens Cleaning the Glass; dat zou het laagste cijfer uit zijn 17-jarige carrière zijn. Driepunters daarentegen vormen 31% van zijn schoten gedurende acht wedstrijden; dat zou gelijk zijn voor zijn tweede-hoogste deel ooit. Booker en Beal nemen ook long 2’s tegen career-low-tarieven, en schieten 3’s af bij career-high-clips.

Dit is een goede zaak! Zoals Owen Phillips opmerkte in zijn nieuwsbrief, The F5, gingen de Suns vorig seizoen met 26-9 toen ze driepunters schoten met een competitiegemiddelde of beter niveau; het probleem was dat ze het maar minder dan de helft van de tijd deden. Bij aanvang van de wedstrijden van vrijdag bedraagt ​​het competitiegemiddelde aandeel van velddoelpogingen dat dit seizoen van buiten de boog komt 38,3%. De Suns hebben dat al overtroffen in zes van hun eerste acht wedstrijden, waarvan ze er vijf wonnen.

Hier is het interessante daaraan. Ondanks de vernieuwde schotselectie, en ondanks dat Jones zijn gebruikelijke tafelopstelling op de hoge vloer naar een team bracht dat behoefte had aan aanvallende organisatie – 54 assists tegen slechts acht omzet in acht wedstrijden, waarmee hij de Suns leidde in balbezit en tijd van balbezit en, zoals Beal vertelde onlangs aan verslaggevers: “mak[ing] ons leven zo veel gemakkelijker” – en ondanks een meer egalitair algeheel ecosysteem dat ongeveer 14 passes meer per wedstrijd produceert dan vorig seizoen, evenals 5,5 secundaire assists per nacht, die leidend zijn in de competitie, waarbij gebruik wordt gemaakt van de diversiteit aan gevaar die hun perimeterspelers vormen om zet verdedigingswerken in gevaarlijke posities…

… de Suns staan ​​nog steeds slechts op de 16e plaats wat betreft gescoorde punten per balbezit buiten de vuilnistijd.

Een deel daarvan is te danken aan het koude vroege schieten van Booker (43,3% vanuit het veld, 34,9% vanuit 3-puntsland), Jones (respectievelijk 44,4% en 34,4%) en Grayson Allen, die net op gang komt nadat hij tijd heeft gemist met een achillespees. kwestie en de geboorte van zijn kind. Een deel daarvan is een gebrek aan velgdruk – geen enkel team in de NBA probeert minder vaak van dichtbij te schieten – en het feit dat de ruim 2 meter lange Nurkić lange tijd moeite heeft gehad om de point-blank looks af te maken. doet krijgen.

Dat is echter het enge deel: als de Suns winnen bij deze clip zonder hun overtreding synchroon, hoe goed zouden ze eruit kunnen zien als Budenholzer het kan laten neuriën?

“Ik wil het niet vergelijken met vorig jaar”, zei Booker woensdag tegen verslaggevers na de overwinning op Miami. ‘Ik heb gewoon het gevoel dat we georganiseerd zijn. We ontdekken wat werkt. En Kevin Durant is een klootzak om mee om te gaan.”

Kanshebbers zijn met minder gebouwd – en nu Coach Bud zijn impact vroeg en vaak duidelijk maakt, is dat precies wat deze Zonnen zouden kunnen zijn.