Fantasy Football-verhaallijnen om naar te kijken in week 7: Zal ​​Davante Adams de Jets-aanval oplossen?

Voetbal bevindt zich werkelijk op de grens tussen kunst en wetenschap.

Eerlijk gezegd zou je kunnen uitzoomen en alle sporten kunnen opnemen. Maar nadat ik had gezien hoe OC Ben Johnson bijna een dozijn plays voor aanvallende lijnwachters bedacht, moest ik al mijn spreadsheets sluiten. Mijn technisch georiënteerde mentaliteit weet geen rekening te houden met kleinzieligheid. Het maakt de spellen echter des te leuker.

Als er een perfect model voor de NFL zou bestaan, zouden we niet elke week zo enthousiast worden. Ik had geweten dat ik Romeo Doubs had moeten beginnen. De verhaallijnen zijn echter een mix van menselijke chaos en statistieken die de descriptor ‘kunst en wetenschap’ passend maken. En laten we, na nog een wilde reeks games, enkele inzichten uit al het drama halen.

Is Jordan Love de rest van het seizoen een top-3 fantasy-QB?

Toegegeven, een top drie-cijfer voor Jordan Love voelt agressief.

Normaal gesproken reserveren we dat vertrouwensniveau voor mobiele QB’s. De afgelopen vijf seizoenen hadden niet-hybride passanten minstens 4.828 passerende yards en 38 TD’s nodig om de top drie te bereiken. Nadat Love zondag zijn vierde multi-TD-uitje had gepost, duiden de resultaten op een pad dat hij daar kan bereiken. Maar het aanvallende succes komt net zo goed voort uit het plan als uit de arm van Love.

HC Matt LaFleur zit al het hele seizoen in zijn tas. De Packers hebben top-12-cijfers in yards per drive en EPA per play. Maar het gebeurt niet allemaal via de lucht. Het terugvalpercentage van Love bij vroege downs (54,0%) ligt op het niveau van het competitiegemiddelde. Dus als het achterveld een succespercentage van 48,5% behoudt, worden voor de hand liggende passerende situaties gemakkelijker voor Love. Zijn groep ontvangers en zijn vermogen om elke week hoogtepunten te creëren, zijn echter wat Love in de top drie van discussies zal houden:

De terugkeer van Doubs (en het resultaat van twee overwinningen) zal de meeste aandacht trekken, maar zijn vaardigheden passen naadloos in het passerende spel van Green Bay. Zijn 3.34 YPRR vanaf de grens (met Love onder het midden) functioneert voornamelijk als hun X-ontvanger en valt in lijn met andere WR1’s (Mike Evans – 3.44, Terry McLaurin – 3.45). De agressieve neigingen van Love (8,9 luchtmeters per poging, zesde hoogste) zullen Doubs als wekelijkse WR3 hebben. De luchtaanval van Green Bay kan echter overschakelen naar de tussenliggende delen van het veld met nog dodelijkere wapens.

• Jayden Reed (behoort tot de WR’s – min. 15,0% doelaandeel): 2e (YAC per ontvangstrang), 3e (YPRR), 3e (EPA per doel)

• Tucker Kraft: 1e, 11e, 9e

De aanvalslinie van de Packers bevindt zich nog steeds rond het midden van het peloton wat betreft het slagingspercentage, waardoor in sommige gevallen meer worpen op korte afstand nodig zijn. In beide gevallen zijn beide op hun relatieve positie een belangrijk onderdeel geweest. Tucker Kraft heeft zelfs de hoogste algehele ESPN-ontvangerscore voor TE’s. En nu Bo Melton en (af en toe) Dontayvion Wicks opduiken voor grote games, lijken de opties van Love eindeloos.

Na een verlies van 28,2 punten op de Vikingen (meestal in het vierde kwartaal), zijn defensieve matchups niet echt een zorg voor Love. Dienovereenkomstig zijn een uitloop van Houston, Jacksonville en Detroit vóór zijn afscheid omgevingen die het waard zijn om te targeten.

De top drie is dus misschien te hoog voor Love, maar zijn kortetermijnschema zorgt ervoor dat hij in het gesprek blijft.

Nee Nico, geen probleem?

Nico Collins was de WR1 die uit week 5 kwam. Eigenlijk staat hij na de afgelopen week nog steeds op de eerste plaats wat betreft het ontvangen van yards. Nadat we de meeste van Houston’s eerste downs (27), touchdowns (3) en air yards (41,8%) hadden verzameld, hadden we ons zorgen moeten maken over de aanval van de Texanen. Maar de resultaten van Collins zijn niet alleen het product van zijn talent. En zonder hem op het veld zien we waarom zijn QB momenteel een van de beste in de game is.

De touchdown-worpen (en de daaropvolgende feestposes) zijn leuk voor fantasiemanagers, maar dit soort clips blijven onopgemerkt. Ze zijn eenvoudig, maar benadrukken waarom CJ Stroud het kan redden.

Ondanks dat de Texanen een laagste-10-eenheid hebben in het aantal geslaagde blokwinsten, blijft Stroud onaangedaan door de druk. Zijn vermogen om defensieve fronten te diagnosticeren, binnen de pocket te bewegen en de bal naar een open ontvanger te tikken, zijn dol op een passrush van de tegenstander. Gedurende zes weken kreeg Stroud’s te maken met de zesde meeste dropbacks onder dwang. Maar de driften van de Texanen zijn daardoor niet geïmplodeerd.

Stroud heeft de meeste passerende yards van alle QB’s gegenereerd (508) terwijl verdedigers erop afstormden. Hij is zelfs beter in voor de hand liggende passerende situaties. Stroud heeft 18 first-down-voltooiingen uit derde- of vierde-en-lange situaties. Dienovereenkomstig zagen we dat Stroud zondag een Nico-loos passerend korps met een vergelijkbaar niveau van efficiëntie bestuurde.

Houston bereikte een seizoenshoog gebruikspercentage van 48,4% van twee-TE-groeperingen tegen de Patriots. In combinatie met kortere passes behaalde Stroud zijn op één na hoogste slagingspercentage van het seizoen tegen een secundaire, waardoor QB’s slechts 14,7 fantasiepunten toestonden. Bovendien viel de terugkeer van Mixon samen met de beste gemiddelde yards per play van de aanval bij vroege downs (6,5), waardoor conversies gemakkelijker werden. Met betere matchups in het verschiet (bij GB, versus IND), zou de Texaanse aanval moeten blijven bloeien terwijl Stroud zijn MVP-zaak blijft opbouwen.

De Eagles hebben bij overtreding een identiteit nodig

Een wijze man zei ooit: “Teams nemen de persoonlijkheid over van hun hoofdcoach en QB.”

Meestal werkt dit wanneer de twee gedragingen op één lijn liggen. Maar probeer grotere tegenstellingen te vinden dan HC Nick Sirianni en Jalen Hurts. Terwijl de een met fans lacht, blijft de ander bij zichzelf. Voor Sirianni is de actie het sap. En het zou één ding zijn als we een spelplan konden bedenken terwijl de uitkomsten hem aan de zijlijn zouden doen staan.

Maar één wedstrijd na de bye is het moeilijk om de sterke punten van de Eagles in de aanval te zien.

Er is een universum waarin DeVonta Smith geen voorstander is van een WL, en de Eagles verliezen. Hoe dan ook, de aanpak komt niet overeen met wat we dachten te krijgen nu OC Kellen Moore naar Philly komt.

• Cowboys (2019-2022): 3e (EPA per Dropback), 18e (MoF Throw Rate), 17e (Play-Action Rate)

• Opladers (2023): 15e, 8e, 6e

Na een steile teruggang vanaf de eerste twee maanden van het seizoen ’23, zou de efficiëntie die werd getoond in Moore’s overtredingen een zegen zijn voor de Eagles. Het zou tijd vergen om de verschillen in personeel en de nadruk op het lopende spel te integreren. Maar over het algemeen zou het passerende spel ritmischer zijn in plaats van dat er stukjes moeten worden gespeeld om ze drijvend te houden. Het gezond worden veranderde echter niet veel aan de play-calling.

• Week 1: 8,8 (passeren van aDOT), 74,1% (aangepast voltooiingspercentage), 38,1% (worppercentage op het midden van het veld)

• Week 2: 6,6, 82,8%, 52,6%

• Week 3: 6,9, 88,6%, 32,0%

• Week 4: 9,6, 67,9%, 31,8%

• Week 6: 10,6, 66,7%, 22,2%

Bovendien is de aanvalslinie, zoals verwacht, niet zo effectief. Ze staan ​​op de 18e plaats op de aangepaste yards vóór contact in een ploeg met het achtste hoogste rushing-percentage bij vroege downs. Gelukkig heeft Saquon Barkley extra yards kunnen genereren (vierde in aangepaste yards na contact per poging), waardoor kortere derde-down-conversies zijn ontstaan. Maar niets voelt gemakkelijk, zelfs met al hun spelmakers.

Het enige positieve punt is dat we ons geen zorgen hoeven te maken over de wekelijkse kansen voor de overtreding. AJ Brown keerde terug en claimde 37,5% van de doelen. Het meeste werk dat Kenneth Gainwell in één game heeft gezien, zijn drie aanrakingen. Play-calling en neigingen zijn de enige zorg. En deze komende reeks wedstrijden (bij Giants, bij Bengals, vs. Jaguars) is voor hen het perfecte moment om weer op het goede spoor te komen.

De overtreding van San Francisco is als Whac-A-Mole, en het is niet leuk

Christian McCaffrey heeft een achillespeesontsteking.

Brandon Aiyuk voerde een hold-in uit voordat hij zijn langetermijnovereenkomst verdiende.

Simpel gezegd: de 49ers zaten in een dip om het seizoen te beginnen. Donderdagavond was echter een van de eerste keren dat de overtreding 2023-vibes veroorzaakte.

Om eerlijk te zijn, was de lange TD van Deebo Samuel niet de eerste explosieve pass die Brock Purdy dit jaar voltooide. Sterker nog, hij staat op de achtste plaats wat betreft explosief slagingspercentage. Maar het was zijn langste voldoendescore en Samuels eerste TD. De ontsnappingssnelheid had schaduwen van zijn score van 54 meter tegen Seattle vorig jaar. En toch, buiten hem die inzoomt op de eindzone, zijn fantasymanagers niet zo enthousiast geweest om de primaire SF WR’s te selecteren.

Ik concentreer me op deze twee, aangezien we er tijdens de drafts vroege keuzes aan hebben besteed. Als je Jauan Jennings hebt opgehaald, gefeliciteerd! We konden niet van hem verwachten dat hij zijn uitbarsting van 46,5 punten uit week 3 zou herhalen. Maar sindsdien heeft hij 6,8 doelpunten per wedstrijd behouden. Hij heeft echter (gedeeltelijk) bijgedragen aan het probleem waarmee Samuel en Aiyuk worden geconfronteerd.

Vorig jaar liepen slechts vier passcatchers van de 49ers een route op 50,0% van Purdy’s dropbacks. Christian McCaffrey en Deebo zouden het korte gedeelte van het veld bewerken. George Kittle en Aiyuk patrouilleerden in de tussenliggende delen. Alles was goed.

Anno 2024 zijn de zaken veranderd.

Zelfs zonder dat Jordan Mason de ontvangende rol van McCaffrey overneemt, hebben Kyle Juszczyk (7,8% doelaandeel) en Jennings (20,0%) de leegte ruimschoots opgevuld. We hebben dus minder kansen voor Aiyuk en Samuel. Het gebrek aan explosieven is echter te wijten aan een verschuiving in Purdy’s spel.

Krediet waar het verschuldigd is. Purdy duwt de bal verder het veld in, en zijn cijfers in EPA per spel (0,23) en slagingspercentage (51,1%) staan ​​nog steeds in de top 10. Diepere worpen kunnen echter een beperking vormen voor wat ontvangers kunnen doen na de vangst. omdat er doorgaans meer verdedigers bij betrokken zijn. Daarom hebben we minder lange catch-and-runs gezien. Maar voor degenen met Aiyuk op hun selectie: ik geef het nog niet op.

Kijk eens hoe HC Kyle Shanahan vorig jaar Aiyuk inzet. Hij had een diepe aDOT (14,6), speelde nauwelijks in de slot (24,6% snap rate) en won downfield (17,8 yards per ontvangst) met een beperkt volume (6,6 targets per game).

Er is dit jaar niets veranderd.

Na de trage start heeft Aiyuk sinds week 3 de passcatchers van de 49ers aangevoerd op luchtwerven (33,6%) en doelen (31). Purdy en Aiyuk hebben gewoon geen verbinding met elkaar in de eindzone. Echter, met twee grote matchups in het vooruitzicht (KC en DAL), zou ik proberen Aiyuk over te nemen voordat hij weer op één lijn komt met zijn QB.

Kan Davante Adams de aanval van de Jets herstellen?

Weet je wie de Jets-verdediging had kunnen helpen in de volgende situatie? Davante Adams.

Weet je wie zijn beste vriend in week 5 uit deze vervelende zak had kunnen redden? Davante Adams.

Oké, ik heb het naar mijn zin gehad. Er zit echter een kern van waarheid in mijn uitspraken.

Het gebrek aan synchroniciteit tussen Aaron Rodgers, de aanvalslinie en zijn ontvangers was soms (letterlijk) pijnlijk om te ervaren. De 40-jarige QB heeft de op een na meeste treffers gekregen van alle actieve passanten. Hij kampt al met een enkelblessure. Maar het toevoegen van een drievoudige All-Pro WR heeft zijn voordelen buiten zijn gedachten om samen te smelten met Rodgers (als er iets is, zou dat meer moeten helpen!).

We kregen een idee van wat we konden verwachten tijdens hun eerste game met OC Todd Downing.

• Slagingspercentage voor vroege downs: 58,1% (week 1-5), 56,5% (week 6)

• Speelactiepercentage: 13,9%, 20,3%

• MoF-worppercentage: 46,1%, 65,6%

• Beweging vóór klikken: 37,7%, 58,5%

Downing versloeg de beschuldigingen van fraude (voorlopig). Het passerende spel bleef niet alleen op Rodgers’ arm leunen om door het veld te bewegen, maar ook op de gemakkelijke knoppen drukken om hun efficiëntie te vergroten. De toekomstige Hall of Famer bereikte seizoenshoogten in EPA per dropback en passerende yards. Zijn lasernauwkeurigheid was opnieuw te zien. Je zou denken dat met deze aanstootgevende veranderingen en de resultaten (minus het verlies) Adams geen cruciale behoefte zou zijn. Maar het optreden van maandagavond moet meer de norm zijn in plaats van een eenmalige gebeurtenis.

• Slagingspercentage voor vroege downs: 5e

• Succespercentage bij vroegtijdig slagen: 20e

• Passende yards gewonnen bij vroege downs: 20e

Rodgers gooit de bal misschien zoveel als hij wil, maar hij kan de bal ook niet vangen. De inefficiëntie van de Jets bij de eerste en tweede downs heeft ervoor gezorgd dat ze de negende hoogste gemiddelde yards hebben om op de derde of vierde down te gaan. Een andere routetechnicus die met Garrett Wilson zou samenwerken, zou een deel van de druk verlichten in voor de hand liggende inhaalsituaties. En het is niet zo dat Adams zijn gevarieerde routeboom niet is blijven benadrukken terwijl hij weg was van Rodgers.

Wilson staat op de 37e plaats in ESPN’s open score voor WR’s. Breece Hall is de enige passcatcher van andere Jets boven het 50e percentiel. Ondertussen staat Adams, op 31-jarige leeftijd, op de 24e plaats. Het is een deel van de reden waarom Rodgers de op twee na hoogste druk-tot-zak-ratio van zijn carrière heeft (25,4%). Hij is niet zo wendbaar en heeft minder opties. Maar nu Davante weer aan zijn zijde staat, doet Adams de balans in het voordeel van Rodgers doorslaan.