Het slotpraatje van Donald Trump voor de kiezers tijdens een bijeenkomst in Pennsylvania dit weekend begon met een tirade over de geslachtsdelen van wijlen golflegende Arnold Palmer. Nee, je hebt die zin niet verkeerd gelezen.
Het leidde tot Google-zoekopdrachten, het lokte aanvallen van Democraten uit over de vulgariteit van de voormalige president en twee dagen later was het nog steeds het onderwerp van grappen onder politieke professionals.
Ja, het was bizar. Maar het onderstreepte ook de grotere dynamiek die deze cyclus speelt, waaronder Trumps nadruk op hypermasculiniteit, omdat hij zijn voorsprong op mannelijke kiezers, vooral jongere mannen, wil behouden.
Daarom hebben we vijf van onze verslaggevers bijeengebracht om het moment te ontleden en te bespreken wat het betekent voor een race die volgens opiniepeilers zal worden gekenmerkt door de grootste genderkloof in de moderne politieke geschiedenis.
Jonathan Lai: Laten we beginnen met het virale moment: Trump praat over Arnold Palmer. Wat heb je daarvan gemaakt?
Hulst Otterbein: Vanuit één perspectief – een perspectief dat waarschijnlijk het grootste deel van DC heeft, om nog maar te zwijgen van veel kritische kiezers in de voorsteden – was het grof en raar en liet het misschien zien hoe onstabiel Trump is.
Maar vanuit een ander perspectief – een perspectief dat veel van zijn aanhangers zeker hebben – was het grappig. Ik denk dat Trump zijn gevoel voor humor probeert in te zetten als instrument in het laatste deel van de campagne, deels om te laten zien dat hij een ‘mannenman’ is en om de steun onder mannelijke kiezers te vergroten.
Adam Wren: Het was een beetje adembenemend. Mijn eerste gedachte was: is dit waar je het echt over wilt hebben in de meest kritische swing states, waar nog maar veertien dagen te gaan zijn vóór de verkiezingsdag? Welke adviseur zou dit aanraden?
En toen dacht ik al snel: is iemand echt verrast door dit soort gedrag van Trump? En speelt dit niet verder in op zijn merk als politicus die uniek authentiek is? Keer op keer hebben kiezers mij verteld dat dit is wat ze leuk vinden aan Trump: hij zegt wat hij op het hart heeft. En om eerlijk te zijn, bracht Barack Obama de kwestie van – ahem, schenkingen – aan de orde in een primetime-toespraak bij de DNC in Chicago. Dit soort gepraat wordt nu algemeen aanvaard, en vooral voor Trump, en zit ingebakken in de perceptie van de kiezers.
Myah-wijk: Ik vond het moment eigenlijk niet schokkend, TBH, alleen al gezien wat we in het verleden van Trump hebben gehoord!
Maar ik dacht hier onmiddellijk over na in de context van de genderkloof die opiniepeilers deze verkiezingen projecteren, en ik zie dit echt als een ander voorbeeld van Trump die zich baseert op zijn idee van mannelijkheid en zich richt op de mannelijke kiezers (vooral jonge mannen) die hij en andere Republikeinen waarin we al een aantal jaren investeren.
Brakkton Boeker: Er wordt zoveel aandacht besteed aan de verwijzing van Trump naar de – laten we zeggen golfclub – van de overleden golfer, maar wat enigszins over het hoofd wordt gezien is dat de voormalige opperbevelhebber in diezelfde toespraak zijn Democratische uitdager omschreef als een “shit” VP.
Het vertegenwoordigde een vulgaire escalatie in zijn beledigingen van Kamala Harris. Toen Harris er een dag later tijdens haar gesprek met MSNBC naar werd gevraagd, nam ze de hoofdweg en zei: ‘Het Amerikaanse volk verdient zoveel beter’, en: ‘Het vernedert het kantoor.’
Niet bepaald de klap die ik had verwacht, vooral na deze zomer, toen Michelle Obama haar hele mantra ‘als ze laag gaan, gaan we hoog’ uit 2016 leek te laten varen.
Meridith McGraw: Was iemand eigenlijk verrast dat Trump dat zei? Hij zei onlangs dat Harvey Weinstein ‘schlonged’ was, een term die hij ooit gebruikte om de voorverkiezingen van Hillary Clinton in 2008 te beschrijven. Hij opende een debat in 2016 met een grap over de omvang van zijn mannelijkheid.
Trump zegt voortdurend grove dingen, en het gesprek in de kleedkamer is daar een van sommige van zijn fan is dol op hem en zou hem kunnen helpen jonge mannelijke kiezers aan te spreken, een belangrijk kiezersblok voor de Trump-campagne. Ik was bij zijn bijeenkomst in de Bronx en sprak met drie jonge mannen en vroeg waarom ze Trump leuk vonden en ze waren het er allemaal over eens: ze vonden hem hilarisch. Dat gezegd hebbende, er zijn genoeg Trump-supporters die liever hebben dat hij de kleedkamer achterlaat in het clubhuis, het is onder het kantoor, het is getuigt van slechte smaak, enz.
Maar tijdens de campagne wordt zijn achterban vermaakt door dit soort opmerkingen en het weerspiegelt ook in bredere zin hoe ronduit vulgair de mainstream Amerikaanse cultuur en popcultuur tegenwoordig is.
Lai: Laten we daar eens wat dieper op ingaan: Trump was met name bezig met een veel langer verhaal over Palmer en mannelijkheid, en er is een duidelijk verband met het idee van ‘kleedkamerpraat’. Hoe past dit bij wat Trump in bredere zin doet op het gebied van mannelijkheid? Hoe werkt dat met het hebben van een vrouwelijke tegenstander?
Boeker: De grove taal speelt goed voor de MAGA-basis en ook voor degenen die niet verkocht zijn vanwege de kandidatuur van Harris – of het nu gaat om haar geslacht, of het gevoel dat de Democraten te zwaar leunen op identiteitspolitiek.
We hebben gezien hoe haar datinggeschiedenis is gebruikt om haar kwalificaties in twijfel te trekken. Er wordt een opening gegeven aan Trump-aanhangers als rechtvaardiging voor waarom zij het Witte Huis niet zou moeten winnen. Dit breidt de basis van Trump niet uit, maar versterkt de verharde ideeën over Harris, wat volgens mij het punt is.
Otterbein: Trump maakt duidelijk lulgrappen met een mannelijk publiek in gedachten. En wat Meridith zegt over de rallygangers: het kan een krachtig instrument zijn voor kiezers. Trump gebruikte zijn gevoel voor humor met groot succes tegen Clinton in 2016, en kiezers met wie ik dat jaar sprak, stelden de twee kandidaten vaak tegenover elkaar in zeer gendergerelateerde (en vaak ronduit seksistische) termen – hij was ‘grappig’, terwijl zij ‘humorloos’ was en “koud.”
Maar ik heb een theorie over waarom dit jaar anders kan zijn. Harris heeft zich tijdens het campagnetraject in haar lach verdiept. Ze wordt voortdurend met een grote grijns gefotografeerd. Ze lachte zelfs om een van Trumps grappen tijdens het debat! Ik hoor veel kritiek op haar van kiezers, maar ‘humorloos’ hoort daar niet bij. Het lijkt erop dat ze zijn aanvallen probeert te ontwapenen, op deze en andere manieren.
Afdeling: Ja, voortbouwend op Holly’s punt, denk ik niet dat dit zo effectief is. Ik denk altijd terug aan de lancering van Harris’ campagne. Haar kandidatuur veroverde het internet echt stormenderhand. Er waren de zomermemes, video’s waarin ze danste, clips waarin ze lachte die de makers samenvoegden in virale montages. Ik denk altijd aan de video waarin zij en haar zus Maya lachen om deze ‘Big Sister General’-uitwisseling.
En ik denk dat we haar iets zien manoeuvreren dat een uitdaging is voor een vrouw die zich kandidaat stelt voor een ambt. Het is de ‘ze is te serieus’ of ‘oh, ze is niet serieus genoeg’-dynamiek waarmee vrouwen moeten worstelen. En nee, Harris baseert zich niet op de historische aard van de kandidatuur, maar ze toont haar persoonlijkheid, leunt op haar voornaam en haar lach, terwijl ze ook de serieuze, officiële aard projecteert van de functie die ze zoekt. Dat is het evenwicht dat haar campagne vanaf het begin wilde bereiken.
Winterkoninkje: Een van de metagesprekken die in deze race – zoals in bijna elke race – momenteel plaatsvinden, gaat over authenticiteit. Is deze kandidaat wel wie ze zeggen dat ze zijn? En gedragen ze zich op een manier die bij hen past?
Laten we naar Harris kijken: is er echt niets dat ze gebroken zou hebben met Joe Biden? Kan ze één ding niet bedenken? Ondertussen probeerden Trumps opmerkingen over de mannelijkheid van Palmer – om nog maar te zwijgen van zijn zeer geënsceneerde foto-op-friet bij McDonald’s – zijn authenticiteit over te brengen, zelfs als een daarvan niet door de campagne was gechoreografeerd.
McGraw: Er zal een Ph.D. proefschriften over gender in Amerika in het jaar 2024 – en de kloof die we zien is een belangrijk onderdeel van deze verkiezingen. We zien in peilingen hoe meer mannen zich aangetrokken voelen tot Trump en vrouwen tot Harris. Vooral het team van Trump heeft geprobeerd jonge mannen te bereiken van wie zij denken dat ze gemotiveerd zouden kunnen zijn om te komen, en ze gaan naar podcasts gericht op mannen, verschijnen op sportevenementen zoals de Steelers-game dit weekend of professionele worstelevenementen, en pushen memes om te krijgen hun aandacht.
Afdeling: Meridith zette me aan het denken over jonge mannen en hoe effectief Trump is geweest in het presenteren van de race van 2024 als een race van ‘kracht versus zwakte’. Hij had dit echt met Biden te maken – leunend op de ouderdomsaanvallen – maar ondanks Harris’ geslacht heeft ze deze perceptie feitelijk weggenomen. En we horen haar hier onderweg de hele tijd veel over praten – de betekenis van ‘kracht’ en hoe dat eruit ziet van een leider.
Otterbein: Helemaal, Mya. En ik denk dat dit aangeeft hoe percepties van mannelijkheid ook van invloed zijn op leeftijd. Trump heeft Biden ontkracht door hem als te oud af te schilderen. Nu ontkracht de campagne van Harris, op een iets subtielere manier, Trump op dezelfde manier – het is de niet zo verborgen boodschap wanneer Harris zegt dat Trump “zwak” en “onstabiel” is en hem belaagt omdat hij zijn medische dossiers niet heeft vrijgegeven.
McGraw: Ja, en wat jouw punten betreft: de Harris-campagne neigt er in de laatste fase echt toe om het karakter van Trump en zijn geschiktheid voor een ambt in twijfel te trekken. Ze brengen voormalige regeringsfunctionarissen en Republikeinse leiders op pad om daarover te praten of getuige te zijn van het gedrag van Trump.
Boeker: Maar breken die Harris-aanvallen nu door? Ze kunnen afwijzend overkomen, maar missen de pit die ze toonde in het debat waarin ze hem in zijn gezicht kon beledigen.
Afdeling: Dat hangt ervan af aan wie je het vraagt. Maar laten we zeggen dat ze niet uit zichzelf doorbreken omwille van de discussie. Ik denk dat deze aanvallen effectief kunnen zijn om Trump af te leiden en de beer een beetje te porren – of het nu vanwege zijn leeftijd is of vanwege zijn omvang.
McGraw: Hangt ervan af over wie je het hebt, denk ik. Uit een recente opiniepeiling van de New York Times/Siena blijkt dat Harris 9 procent van de Republikeinse kiezers voor zich wint. Ik durf te wedden dat die Republikeinse kiezers niet degenen zijn die lachten toen ze Trump hoorden praten over de mannelijkheid van Palmer.
Winterkoninkje: Meridith maakt een slim punt. Het is gemakkelijk om Trump-aanhangers toe te staan deze opmerkingen te rechtvaardigen en uit te leggen. Maar zijn ze, nu Harris zo gefocust is op het binnenhalen van zachte Republikeinen, nog steeds zo bereid hem hier een ruime ligplaats te geven?
Otterbein: Harris waarschuwde de kiezers zelfs om zich niet te laten afleiden door de humor van Trump tijdens een campagne-evenement gericht op zachte Republikeinen van vandaag. Terwijl ze met Liz Cheney in de buitenwijken van Philadelphia zat, zei ze: ‘Er zijn dingen die hij zegt die het onderwerp zullen zijn van sketches, gelach en grappen, maar woorden hebben betekenis en komen van iemand die ernaar streeft achter het zegel van de president te staan. ”
Lai: Een heel interessant ding waar jullie allemaal aan trekken, is dat dit op veel verschillende manieren voor verschillende doelgroepen kan spelen. Het is gemakkelijk om in welke richting dan ook een argument te formuleren.
Dus laten we het direct uitpakken: het komt erop neer: helpt of schaadt deze Palmer-mannelijkheidsriff Trump? Waarom?
Otterbein: Het draait allemaal om de opkomst! (Sorry!) Zullen de jonge mannen die hem grappig vinden naar de stembus komen? Of zullen de zachte Republikeinen Harris helpen de score in de buitenwijken omhoog te laten gaan, omdat ze zijn onzin beu zijn?
Afdeling: Ben het helemaal met Holly eens. Ik zit nog steeds vast in het kader van waar ik begon: de historische genderkloof deze cyclus en hoe belangrijk gematigde blanke vrouwen de laatste weken zullen zijn. We zien dat beide campagnes achter deze kiezers aan proberen te gaan. En ik denk dat ik me afvraag hoe dit soort gesprekken Trump zal helpen met deze vrouwen die verscheurd worden tussen twee werkelijk ernstige, gewichtige kwesties: abortus en de economie.
Ik weet alleen niet zeker of het starten van een swing state rally door te praten over de mannelijkheid van Palmer de beste manier is om de weinige tijd die hij nog heeft te gebruiken om de heksenaars binnen te lokken.
Boeker: Nou, als ik hierin absoluut een kant moet kiezen, zou ik zeggen dat het helpt, maar alleen met de kleinste marge. Hoe meer hij op zijn basis kan blijven spelen en hoe meer verdiende media hij kan ontvangen van zijn stream-of-awareness-tirades, hoe meer het in sommige opzichten helpt zijn aanzienlijke fondsenwervingstekort dat hij heeft vergeleken met Harris teniet te doen. Het zou hem kunnen helpen de gedisciplineerde campagne die Harris voert te overstemmen.
McGraw: Mijn TL;DR: Ik denk niet dat het een verschil maakt. Het verliep allemaal nogal voorspelbaar: Trump werd door de media en links onzedelijk en godslasterlijk genoemd, sommigen in zijn achterban lachten en er was het beproefde oogrollen of schouderophalen van de Republikeinen die dit gedrag lieten varen omdat ze zijn beleid waarderen. Ik denk niet dat deze riff – hoe grof ook – iets verandert.
Trump maakt lulgrappen: de gewoonste zaak van de wereld.
Winterkoninkje: Het was noch een birdie, noch een draaistel, gewoon iets om over te praten tijdens een koude avond in het clubhuis.
