De Amerikaanse luchtmacht heeft haar programma voor de bouw van een geavanceerde, volgende generatie straaljager niet opgegeven, maar het moet wel worden herontworpen om de kosten onder controle te krijgen en de geplande dronepiloten beter te integreren, zo vertelde de secretaris van de dienst aan Defense News in een exclusief interview.
Minister Frank Kendall zei ook dat een vernieuwd Next Generation Air Dominance-jagerplatform zou kunnen eindigen met een minder complexe, kleinere motor dan oorspronkelijk bedoeld was om te proberen de prijs laag te houden.
“Het systeemconcept van Next Generation Air Dominance is springlevend,” zei Kendall op 28 juni. “Ik kan je vertellen dat we naar het NGAD-platformontwerpconcept kijken om te zien of het het juiste concept is of niet. … We kijken of we iets kunnen doen dat goedkoper is en daar een compromis over kunnen sluiten.”
NGAD is bedoeld om de F-22 Raptor-jagervloot in de jaren 2030 te vervangen. Het is een zeer geheim programma met een bemande zesde generatie jager met adaptieve motoren die kunnen overschakelen naar de meest efficiënte configuratie als de vliegomstandigheden veranderen. De inspanning vereist ook autonome drone-vleugelmannen — bekend als collaboratieve gevechtsvliegtuigen, of CCA — en andere nieuwe systemen zoals geavanceerde sensoren, wapens en technologie die het vermogen van de jet om verbinding te maken met satellieten en andere vliegtuigen verbetert.
Topfunctionarissen van de luchtmacht hebben herhaaldelijk benadrukt dat een dergelijk netwerk, inclusief vliegtuigen die verder gaan dan de mogelijkheden van F-35-jets van de vijfde generatie, noodzakelijk zal zijn om oorlogen te winnen.
“Het is voor ons glashelder dat we, om in de vroege tot midden-[20]Als we in de dertig zijn met een strijdmacht die kan winnen, moeten we naar een jager van de zesde generatie, en dat is NGAD”, zei de gepensioneerde luitenant-generaal Richard Moore, plaatsvervangend stafchef voor plannen en programma’s van de luchtmacht, in april 2023. .
Maar het prijskaartje voor zo’n systeem is al lang een dreigend struikelblok en de laatste weken doen geruchten de ronde dat NGAD in gevaar zou kunnen komen nu de krap bij kas zittende luchtmacht haar begroting voor het fiscale jaar 2026 opstelt. De luchtmacht is nu bezig met het moderniseren van twee dure onderdelen van haar nucleaire triade, terwijl ze te maken heeft met stijgende personeelskosten en de gevolgen van de budgetplafonds van de Fiscal Responsibility Act voor FY25.
Tijdens een evenement van de Air and Space Forces Association in juni, hield stafchef van de luchtmacht, generaal David Allvin, zich in toen hem werd gevraagd of de dienst door kan gaan met NGAD gezien de krappe budgetten. Later vertelde hij verslaggevers dat de dienst nog steeds overweegt welke kant ze op willen met het programma.
Kendall vertelde Aviation Week ook dat de dienst haar uitgavenplannen voor boekjaar 2026 moet heroverwegen, omdat er steeds meer concurrerende prioriteiten zijn. Ook moet de dienst de mix van systemen identificeren die nodig is om dominante luchtmacht te kunnen leveren.
In zijn interview met Defense News bij het Pentagon zei Kendall dat NGAD nu naar verwachting ongeveer drie keer zoveel zal kosten als een individuele F-35 Joint Strike Fighter. Met F-35’s die ongeveer $ 80 miljoen tot $ 100 miljoen kosten, betekent dit dat het prijskaartje van NGAD kan oplopen tot $ 300 miljoen per stuk — en zou de omvang van de potentiële vloot aanzienlijk beperken.
“Het is een heel duur platform”, zei Kendall. “Het is grofweg drie keer zo duur als een F-35, en we kunnen het ons alleen in kleine aantallen veroorloven.”
Toen hem werd gevraagd wat de streefkosten voor NGAD zijn, zei Kendall dat de luchtmacht nog niet ver genoeg is om zo’n doel te stellen – maar voegde er lachend aan toe: “Idealiter zou ik het willen verlagen tot minder dan een F-35, of op zijn minst in de buurt van een F-35. F-35’s zijn, zoals u weet, geen goedkope vliegtuigen.”
Kendall herhaalde dat de luchtmacht een bemand gevechtsvliegtuigplatform van de volgende generatie zal bouwen en zei dat hij gelooft dat het gebaseerd zal zijn op de technologieën die zijn ontwikkeld voor het Aerospace Innovation Initiative. Dat initiatief was een strategie — die Kendall in zijn vorige rol als acquisitiechef van het Pentagon en de Defense Advanced Research Projects Agency aanvankelijk leidde naast de luchtmacht en de marine — om prototype X-vliegtuigen en een motor van de volgende generatie te ontwikkelen die uiteindelijk leidden tot de huidige NGAD-inspanning.
Kendall zei echter: ‘Het ontwerpconcept dat daaruit voortkwam, [initiative] is een heel duur concept. Schaal is belangrijk, cijfers zijn belangrijk, en dat geldt ook voor de tijd. Wij willen daar snel iets bereiken.”
Naast het zoeken naar manieren om kosten te verlagen, zei Kendall dat de luchtmacht ervoor wil zorgen dat NGAD volledig kan profiteren van CCA’s terwijl het opnieuw wordt ontworpen. Hij merkte op dat het CCA-concept ontstond nadat de dienst was begonnen met het ontwikkelen van NGAD.
“Het hebben van iets dat is geoptimaliseerd om met CCA’s te werken is een andere overweging als we naar NGAD kijken,” zei Kendall.
De luchtmacht kijkt ook naar het geavanceerde voortstuwingssysteem van NGAD, een zogenaamde adaptieve motor, terwijl het zijn toekomstige jachtvliegtuigconcept heroverweegt, zei Kendall.
Clint Hinote, een gepensioneerde driesterrengeneraal en voormalig plaatsvervangend stafchef voor strategie, integratie en vereisten bij de luchtmacht, vertelde op 21 juni aan Defense News dat het Next-Generation Adaptive Propulsion-programma behoorlijk duur was en de algehele positie van NGAD zou kunnen opdrijven. kosten.
“De laatste cijfers die ik op NGAP zag [Next Generation Adaptive Propulsion] waren behoorlijk hoog”, zei Hinote, die voorheen de leiding had over de Air Force Futures-organisatie. “Ik denk wel dat dat een factor is. Ik weet niet of dat de enige factor is, of de factor die echt bijdraagt aan deze beslissing. Maar het is waar dat het NGAP-programma, de ontwikkeling van een adaptieve motor voor de NGAD, erg kostbaar was.”
Op de vraag of de kosten van het voortstuwingssysteem het voor de luchtmacht moeilijker maken om NGAD te betalen, antwoordde Kendall: “Wat we daar zoeken is het meest kosteneffectieve voortstuwingssysteem voor het platform.”
De luchtmacht wil nog steeds de motortechnologieën gebruiken die ze heeft ontwikkeld om NGAD meer bereik en brandstofefficiëntie te geven, zei hij. Maar terwijl ze de kosten voor NGAD willen verlagen, merkte hij op: “de manier waarop je dat doet, is door de complexiteit te verminderen, maar ook de grootte van de motor.”
Hoewel de motor en andere systemen die voor NGAD bedoeld zijn een technologische sprong voorwaarts betekenen, zei Hinote dat het niet onhaalbaar was, afgaande op wat hij zag voordat hij vorig jaar met pensioen ging.
“We boekten echt goede vooruitgang”, zei Hinote. “High-pass-motoren, sensoren – dat kwam allemaal redelijk goed samen, dacht ik.”
De adaptieve motortechnologie die de basis van NGAP zou vormen, is “revolutionair”, voegde Hinote toe.
General Electric Aerospace en Pratt & Whitney hebben elk hun eigen versies van een adaptieve motor ontwikkeld. Het vermogen van de motor om zijn configuratie te veranderen om zo goed mogelijk te reageren op een bepaalde situatie zou een grote vooruitgang zijn in de voortstuwingstechnologie, zei Hinote.
“Als de [airplane’s] behoefte is efficiënte cruise op grote hoogte, dan [the adaptive engine would shift to a configuration] dat lijkt veel op een motor met hoge bypass, en verschilt niet zo veel van de motoren die je nu aan de onderkant van Airbus- en Boeing-vliegtuigen ziet, ‘zei Hinote.
High-bypassmotoren op vliegtuigen zoals 737’s hebben grote inlaten die veel lucht doorlaten, legde hij uit, wat ze erg efficiënt maakt. Het is niet haalbaar om een motor met zo’n grote inlaat op een gevechtsvliegtuig te plaatsen, maar Hinote zei dat adaptieve motoren dezelfde prestatiekenmerken kunnen produceren als een high-bypassmotor bij kruissnelheden en hoogtes.
En als een piloot de naverbrander moet raken en supersonische snelheden moet bereiken, voegde hij eraan toe, “dan zet je de motor lager, verander je de geometrie van de winglets, en nu heb je een totaal andere motor die zich aanpast aan de vraag van de piloot.”
Maar die mogelijkheden zijn niet goedkoop. De kosten van een adaptieve motor waren een van de factoren die de wens van de luchtmacht om het in de F-35 te stoppen dwarsboomden, samen met de onverenigbaarheid met de verticaal-landende versie van het Marine Corps en mogelijk de op vliegdekschepen gebaseerde variant van de marine.
Toen hem werd gevraagd naar de potentieel hoge kosten voor NGAP, vertelden Pratt & Whitney aan Defense News dat het samenwerkt met de luchtmacht om een gezamenlijk digitaal ontwerp te gebruiken om de kosten terug te dringen.
“We hebben al een verbeterde efficiëntie en effectiviteit gezien, wat heeft geresulteerd in kosten- en tijdsbesparing dankzij digitale collaboratieve werkomgevingen”, aldus Peter Sommerkorn, de uitvoerend directeur van de zesde-generatieprogramma’s van het bedrijf, in de verklaring.
Sommerkorn voegde eraan toe dat upgrades van de keramische matrixcomposietenfabriek van het bedrijf in Carlsbad, Californië, evenals de turbinevleugelfabriek in Asheville, North Carolina, geld zullen besparen op huidige en toekomstige voortstuwingsprogramma’s.
GE Aerospace verwees de vragen van Defense News door naar de luchtmacht.
Kendall benadrukte een opiniestuk van een van zijn voorgangers als secretaris, Deborah Lee James, gepubliceerd in Defense News, waarin hij betoogde dat NGAD om budgettaire redenen te belangrijk is om te doden, en zei dat hij het vrijwel volledig met haar eens is.
In het opiniestuk schreef James dat de luchtmacht “alternatieve ontwerp- en acquisitiestrategieën moet onderzoeken” om de kosten van NGAD te verlagen en de levering ervan te versnellen. Ze zei dat het Congres en het Pentagon de luchtmacht voldoende geld moeten geven voor al haar grote programma’s, en dat de dienst moet kijken naar ‘innovatieve ontwerp- en aanschafstrategieën’, zoals het bouwen van goedkopere gevechtsvliegtuigen die sneller kunnen worden gemaakt en regelmatig kunnen worden bijgewerkt. .
De luchtmacht hoopt in boekjaar 25 meer dan 2,7 miljard dollar te besteden aan onderzoek en ontwikkeling voor NGAD, en nog eens 557 miljoen dollar voor CCA’s. De dienst verwacht dat de R&D-uitgaven aan NGAD de komende jaren gestaag zullen stijgen en in FY29 ruim 8,8 miljard dollar zullen bereiken, naast 3,1 miljard dollar aan CCA-uitgaven.
De luchtmacht heeft herhaaldelijk geprobeerd om ongeveer 32 oudere Block 20 F-22A Raptor-jagers uit dienst te nemen, waarvan de dienst zegt dat het te duur zou zijn om ze gevechtsklaar te maken, om miljarden dollars vrij te maken voor NGAD. Moore zei in 2023 dat het in de mottenballen leggen van die F-22’s ongeveer $ 2,5 miljard zou besparen over vijf jaar.
Maar het Congres verwierp vorig jaar het pensioenvoorstel van de luchtmacht voor de F-22 en lijkt klaar om die plannen opnieuw te dwarsbomen in de begroting voor boekjaar 25.
De luchtmacht zette in mei 2023 een grote stap voorwaarts op het gebied van NGAD toen ze de industrie een geheime uitnodiging stuurde voor het engineering- en productieontwikkelingscontract van het programma. Northrop Grumman heeft uitgesloten dat hij als hoofdaannemer meedoet aan NGAD, waardoor Lockheed Martin en Boeing de waarschijnlijke twee overgebleven kanshebbers zijn.
De luchtmacht gaf vorig jaar aan dat ze het contract in 2024 wilde gunnen.
Op de vraag of dat contract er dit jaar nog komt, zei Kendall: “Ik ben nog niet klaar om over specifieke veranderingen te praten.”
Courtney Albon heeft bijgedragen aan dit rapport.
