WASHINGTON – Omdat hoge prijzen bij supermarkten, benzinepompen en apotheken veel kiezers tijdens zijn eerste termijn hebben verzuurd, heeft de president Joe Biden heeft een populistisch antwoord ontwikkeld: geef grote bedrijven de schuld van de inflatie, niet ik.
Maar ondanks dat hij te maken heeft met een zware herverkiezingsstrijd waarin economische kwesties centraal zullen staan, heeft Biden die boodschap niet zo vaak of op natuurlijke wijze overgenomen als sommige andere Democraten, waaronder senatoren die concurrerende zetels bezetten in het zuidwesten en het industriële Middenwesten. De Biden-campagne heeft zijn televisie- of online-advertenties niet gericht op berichten waarin bedrijven worden uitgescholden voor hoge prijzen, in tegenstelling tot senatoren Bob Casey uit Pennsylvania en Sherrod Brown uit Ohio, die van de kwestie een middelpunt van hun campagnes hebben gemaakt – en die Biden in de peilingen voorbijstreven. .
Nu dringen sommige progressieven er bij Biden op aan om het voorbeeld van die senatoren te volgen en ‘hebzucht’, zoals zij het noemen, tot een leidend thema van zijn herverkiezingsverzoek te maken. Ze zeggen dat het aangaan van de strijd tegen de grote bedrijven het bredere Main Street versus Wall Street-argument dat hij voert tegen de voormalige president Donald Trump zou kunnen versterken, vooral met de gekleurde kiezers uit de arbeidersklasse die Biden moet motiveren. En zij geloven dat uit peilingen blijkt dat kiezers er klaar voor zijn om de president grote bedrijven in krachtiger bewoordingen te horen veroordelen.
Schrijf u in voor de nieuwsbrief The Morning van de New York Times
“Het is een winnende boodschap voor de Democraten”, zegt April Verrett, voorzitter van de Service Employees International Union, die aanklopt in strijdtonelen als onderdeel van een opkomstoperatie van 200 miljoen dollar. “En het is duidelijk dat Bob Casey, die het beter doet in de peilingen dan de president, bewijst dat dit de winnende boodschap is.”
De inflatie steeg onder Biden in 2021 en 2022 enorm toen de economie uit een pandemische recessie tevoorschijn kwam. De oorzaken ervan waren complex, waaronder verstrikte mondiale toeleveringsketens, stimulerend beleid van de Federal Reserve en, tot op zekere hoogte, federaal begrotingsbeleid, waaronder de door Trump ondertekende noodhulpwetten en de noodbestedingsmaatregel van 1,9 biljoen dollar die Biden kort na zijn aantreden ondertekende om mensen te helpen en bedrijven zijn getroffen door de recessie.
Wat de Republikeinen “Bidenflatie” noemen, is een van de grootste politieke verplichtingen van de president geworden in zijn herkansing met Trump. Als reactie daarop heeft Biden geprobeerd tegelijkertijd de vooruitgang bij het stabiliseren of verlagen van de prijzen toe te juichen – de groei is scherp vertraagd ten opzichte van een jaar geleden – en tegelijkertijd de pijn te erkennen die kiezers nog steeds in hun portemonnee voelen.
Biden heeft ook bedrijven aangevallen vanwege prijspraktijken in bepaalde sectoren, zoals de vleesverpakking, snacks, concertkaartjes en benzine. Zijn regering heeft gewerkt aan het beperken van de prijzen voor geneesmiddelen op recept, zoals insuline en inhalatoren, het beperken van rekening-courantkredieten en creditcardkosten en het goedkoper en transparanter maken van vliegreizen, resultaten die hij tijdens zijn campagne vaak bespreekt.
“We gaan de hebzucht van het bedrijfsleven te lijf om de prijs van benzine, voedsel en huur omlaag te brengen en de rommelkosten te elimineren”, zei Biden vorige week tegen een menigte van duizend juichende supporters in Philadelphia.
Toch is het voor Biden niet altijd vanzelfsprekend om op die strijdlustige boodschap te leunen. Hij noemt zichzelf trots een ‘kapitalist’ en heeft lange tijd een nauwe, zij het soms controversiële, relatie gehad met het Amerikaanse bedrijfsleven. Sommige economen die dicht bij zijn Witte Huis staan, zijn het er niet mee eens dat het verhogen van de prijzen van bedrijven om de winsten te ondermijnen een belangrijke aanjager van inflatie is.
En terwijl Biden er plezier in heeft een volkse anekdote te vertellen over de Snickers-repen die kleiner worden zonder hetzelfde te doen qua prijs, hebben andere Democraten veel agressiever geklonken over de kwestie. De druk om bedrijven de schuld te geven heeft veel facties van de Democratische Partij verenigd, waaronder progressieven, swing-state populisten, vakbondsleiders en milieuactivisten.
Brown, die een staat vertegenwoordigt die Trump in 2020 met gemak heeft gewonnen, heeft verschillende webadvertenties uitgebracht waarin hij verkondigt dat hij ‘hardhandig optreedt tegen de bedrijven die Ohio afzetten’. Casey maakte een campagneadvertentie waarin bedrijfsleiders in pak te zien waren die onder dekking van de nacht een supermarkt binnenslopen en dozen ontbijtgranen verwisselden voor kleinere vervangingen. Senaatsdemocraten in krappe races zoals Tammy Baldwin uit Wisconsin en Jacky Rosen uit Nevada maken soortgelijke pitches.
“President Biden heeft hier behoorlijk wat speelruimte om de schuld te leggen waar die hoort, en hij moet niet verlegen zijn om die te uiten”, zegt Julián Castro, de voormalige minister van Volkshuisvesting en Stedelijke Ontwikkeling die tegen Biden opkwam voor de Democratische nominatie in 2020. ‘Het alternatief is dat ze jou de schuld gaan geven.’
Maar sommige progressieve bondgenoten van Biden zeggen dat de president effectieve – en populaire – manieren heeft gevonden om te praten over de prijspraktijken van bedrijven, waaronder zijn focus op ‘rommelvergoedingen’ die worden geheven door luchtvaartmaatschappijen, concertpromotoren en meer. Ze zeggen ook dat hij de kwestie in evenwicht moet brengen met een brede reeks campagneboodschappen, onder meer over abortus en democratie.
“Je zult je meer concentreren op de keukentafelkwesties in een Senaatsrace”, zegt Lindsay Owens, uitvoerend directeur van de vooruitstrevende Groundwork Collaborative in Washington. Biden, zo voegde ze eraan toe, ‘doet precies het goede. Hij concentreert zich niet op de wankele, nuchtere debatten over waar de inflatie vandaan komt, en hij concentreert zich veel meer op de manier waarop Amerikanen prijsstijgingen in hun dagelijks leven voelen en ervaren.”
Het liberale argument dat de hebzucht van het bedrijfsleven de prijzen heeft doen stijgen, is het gevolg van een recente stijging van de bedrijfswinsten, die na de pandemie recordhoogten bereikte. Ze zeggen dat veel bedrijven, vooral in sectoren met relatief weinig concurrentie, de heropening van de economie hebben gebruikt om te testen hoe agressief ze de prijzen kunnen verhogen.
Biden heeft zijn argumenten over de hebzucht van het bedrijfsleven afgestemd op sectoren waar de winstmarges consistent hoog zijn gebleven, zelfs nu de inflatie begint te dalen, zoals de levensmiddelen- en benzinesector. Economen van het Witte Huis berekenden dit jaar dat de winstmarges voor voedings- en drankenwinkels vanaf de vooravond van de pandemie met 2 procentpunten waren gestegen, een stijging die een deel – maar lang niet alle – van de prijsstijgingen voor levensmiddelen in het land zou kunnen verklaren.
Veel economen, waaronder libertariërs en zelfs enkele voormalige topadviseurs van democratische presidenten, verwerpen dat argument en merken op dat er weinig historisch verband bestaat tussen winstniveaus en de inflatie. Economen van de Federal Reserve Bank van San Francisco schreven vorige maand dat er aanwijzingen zijn dat prijsverhogingen door bedrijven niet de “belangrijkste motor” zijn geweest van de inflatiestijging onder Biden, hoewel ze ook ontdekten dat prijsverhogingen in bepaalde sectoren, zoals de motorvoertuigen en de aardoliesector, blijven bestaan.
Republikeinse wetgevers hebben de Democraten er al lang van beschuldigd politieke afleiding te zoeken door bedrijven de schuld te geven van prijsstijgingen.
“De afgelopen drie jaar is het Amerikaanse volk geteisterd door inflatie”, zei senator John Kennedy, R-La., vorige maand in een hoorzitting van een subcommissie van de Senaat over prijsopdrijving. “Die inflatie is, net als alle inflatie, door de mens veroorzaakt. De naam van die man is Joe Biden.”
Biden heeft zijn argumenten over bedrijfsprijzen zorgvuldig afgestemd op bewijsmateriaal dat hem door zijn economische team is verstrekt, zei Bharat Ramamurti, een voormalig adjunct-directeur van Bidens Nationale Economische Raad.
“Misschien eindigt dat in iets dat iets gereserveerder is”, zei Ramamurti. Maar als het gaat om prijsopdrijving, zei hij: “Ik denk dat hij er behoorlijk druk over is geweest als hij het ziet en als de economische gegevens het ondersteunen.”
Andrew Bates, een woordvoerder van het Witte Huis, zei dat “de topprioriteit van president Biden het verslaan van de inflatie is. Daarom heeft hij historische actie ondernomen en blijft hij strijden tegen de hebzucht van het bedrijfsleven die de prijzen hoog houdt.”
Weinig Democraten hebben meer gedaan om de boodschap te verspreiden dat bedrijven de inflatie aandrijven dan Casey, die zich kandidaat stelt voor herverkiezing in Pennsylvania en een wetsontwerp in de Senaat heeft ingediend dat de ‘shrinkflatie’ hard moet aanpakken – een term voor bedrijven die de omvang van hun goederen verminderen, maar niet prijzen verlagen. Biden prees die wetgeving tijdens zijn State of the Union-toespraak.
In een interview erkende Casey dat de Democraten over het algemeen traag waren in het volgen van zijn voorbeeld door bedrijven de schuld te geven van hogere prijzen.
‘Misschien waren we te laat’, zei hij. “Maar nu we dit punt zijn gaan maken, denk ik dat veel kiezers het gevoel hebben dat we het begrijpen en dat we er iets aan proberen te doen.”
Voorlopig laten opiniepeilingen zien dat Trump een duidelijke voorsprong heeft: 58% van de kiezers in zes van de belangrijkste strijdtonelen zegt dat Trump het beter zou doen om de economie aan te pakken, vergeleken met 36% die de voorkeur geeft aan Biden, een New York Times/Siena College/Philadelphia Enquête van onderzoeker vorige maand gevonden.
Maar Democratische opiniepeilers hebben ontdekt dat veel kiezers het eens zijn met de bewering dat bedrijven verantwoordelijk zijn voor de inflatie. Bijna zes op de tien kiezers zeiden dat ‘hebzuchtig’ zijn een belangrijke oorzaak van inflatie was, waaronder een meerderheid van de onafhankelijke kiezers, volgens een opiniepeiling van de progressief georiënteerde groep Navigator Research.
De interne opiniepeilingsanalyses van de Biden-campagne hebben soortgelijke trends gevonden.
Achnaton Mikell, een therapeut in de geestelijke gezondheidszorg uit Philadelphia, was het ermee eens dat de hebzucht van het bedrijfsleven “de belangrijkste reden” was voor de stijgende prijzen. Maar nadat hij in 2020 op Biden had gestemd, weet hij niet zeker of hij dat nog een keer zal doen.
“Vroeger kon ik naar de supermarkt gaan en een pakje kippenvleugels kopen voor €6-7-8, en nu kost het €14-15-16”, zegt Mikell, 55. “Ik heb niet kunnen sparen zoveel als. Ik heb op een aantal zaken moeten bezuinigen.”
Er zijn tekenen dat Biden van plan is deze kwestie de komende weken meer te benadrukken. Zijn team heeft een advertentie gemaakt over de hebzucht van bedrijven en de belastingwetgeving die het binnenkort wil publiceren. Lauren Hitt, een campagnewoordvoerder, zei dat Biden ‘herhaaldelijk de hebzucht van het bedrijfsleven had overgenomen’ en ‘dat verhaal elke dag op alle mogelijke manieren zou vertellen tijdens het campagnetraject, van advertenties tot aan de deur kloppen en meer.’
Wat Trump betreft, Biden en zijn bondgenoten hebben er al aan gewerkt om hem af te schilderen als een vriend van miljardairs en plutocraten die weinig zouden doen om de stijgende kosten aan te pakken.
“De poging om de prijsstijgingen door bedrijven tegen te gaan, maakt deel uit van het scherpe contrast tussen Biden en Trump”, zegt senator Elizabeth Warren uit Massachusetts, die een leidende Democratische stem in deze kwestie is geweest. “Trump juicht de bedrijfsprofiteurs toe. Joe Biden bestrijdt ze.”
In de tussentijd doen de bondgenoten van Biden hun steentje bij om de boodschap te versterken dat bedrijven misbruik maken van de gemiddelde Amerikaan. De progressieve groepen Climate Power en Future Forward USA Action zijn begonnen met een advertentiecampagne van $ 50 miljoen, met onder meer een spot waarin een familieboer uit South Carolina grote oliemaatschappijen ervan beschuldigt ‘enorme winsten op ons te maken’.
Ted Pappageorge, de secretaris-penningmeester van Nevada’s Culinary Workers Union, die overal in de staat aanklopt, zei dat kiezers op dergelijke berichten reageerden.
“Wat de kiezers uit de arbeidersklasse weerklank vindt, is prijsopdrijving”, zei Pappageorge. “De grote olie- en voedselindustrie zullen in toom moeten worden gehouden.”
ca.2024 The New York Times Company
