Nu de Professional Women’s Hockey League vakantie heeft, is het tijd voor een cadeau van ons aan jou.
Dat klopt: de PWHL Power Rankings-meisjes zijn terug.
Het is nog vroeg in het seizoen en het schema heeft een paar stops en starts gehad vanwege de door de CBA verplichte internationale pauze voor het Six Nations Tournament in Finland. Maar dat weerhoudt ons er niet van om na te denken over elk team tijdens de eerste vier of vijf wedstrijden van 2024-2025.
Net als vorig jaar doen we deze niet elke week. Met slechts zes teams is er misschien niet genoeg beweging op wekelijkse basis.
Voor de eerste editie van de ranglijst dit seizoen – en de laatste aflevering van 2024 – houden we het simpel. Geen vakantiegerelateerde gimmicks hier! Gewoon een feilloze analyse van alle zes de teams.
Laten we beginnen.
Let op: Records worden vermeld als regulatiewinst, winst overuren, verlies overuren, verlies volgens regelgeving.
1. Minnesota Frost (3-1-1-0)
Salvisch: Minnesota gaat verder waar het was gebleven na het winnen van het eerste Walter Cup-kampioenschap. De Frost hebben de meeste reguliere overwinningen in de competitie en zijn het enige team zonder regulatieverlies. In feite heeft Minnesota niet meer verloren sinds Game 1 van de PWHL Finals op 19 mei.
Het is vroeg, ik weet het, maar Minnesota ziet eruit als een absolute wagen. Het team speelt een up-tempo, bekwame stijl, maar is ook verdedigend lastig om tegen te spelen. Geen enkel team heeft meer doelpunten gescoord (20) en 16 schaatsers hebben minimaal één punt in vijf wedstrijden.
Minnesota begon vorig jaar ook goed – er waren zes wedstrijden nodig om volgens de regelgeving te verliezen – maar het team ziet er deze keer nog beter uit met verbeterde diepgang in de opstelling. Nummer 3-keuze Claire Thompson heeft de leiding in de competitie wat betreft scoren (zeven punten), keuze uit de vijfde ronde Dominique Petrie staat gelijk voor de teamleider in doelpunten (drie), en Kendall Coyne Schofield, nu bijna een jaar na haar terugkeer naar het ijs ziet er vanaf het begin van het seizoen gevaarlijk uit. Met haar drie doelpunten in vijf wedstrijden is ze al halverwege haar doelpuntentotaal van vorig seizoen.
Als dat nog niet genoeg is om u te overtuigen: hun speciale teams zijn dat wel geweest manier beter nadat hij vorig seizoen de ergste penaltykill in de competitie had en een powerplay-percentage van 8,2 procent.
Goudman: Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik niet had verwacht dat ze een beetje zouden afkoelen om het jaar te beginnen na alle kantooromzet in de zomer. Maar ze hebben letterlijk geen seconde gemist en zijn niet voor niets het beste team in de competitie. De enige vraag is nu hoe dit team het momentum gaat volhouden nu Sophie Jaques op de lange termijn buitenspel staat. Het is nooit gemakkelijk om een ​​verdediger van het hoogste paar te verliezen, en ze is aan beide kanten van het ijs zo goed geweest sinds ze bij het team kwam. vorig seizoen.
2. Sirenes van New York (2-1-1-1)
Goudman: New York voelt dit jaar gewoon anders. Het begint met Sarah Fillier, de nummer 1 van de PWHL Draft van 2024. Ze heeft op het internationale toneel laten zien dat ze de kwaliteiten heeft om de beste speler ter wereld te worden, en dat vertaalt zich nu in een ‘best-on-best’ profcompetitie.
Fillier brengt de elitevaardigheid die de Sirens-selectie vorig jaar miste, buiten Alex Carpenter. Nu heeft New York een gevaarlijke toplijn die tot de beste van de competitie kan behoren. Combineer dat met Greg Fargo die een frisse stem achter de bank brengt, en er is veel goeds aan de start van de Sirens.
Systematisch lijkt het erop dat de Sirenen een sterkere basis aan het bouwen zijn. En misschien is dat wat dit team helpt bij het omgaan met de afwezigheid van Ella Shelton. Micah Zandee-Hart is achterin ingezet om te assisteren en Corinne Schroeder vormt de ruggengraat van dit team in het net.
In eerste instantie was het verrassend hoe goed de Sirens van start gingen, vooral als je bedenkt hoe slecht vorig seizoen was. Maar naarmate het seizoen vordert, laat New York zien dat het echt is. De wedstrijd van The Sirens op zondag was daar een goed voorbeeld van. Ze kwamen misschien tekort in de shootout tegen de Frost, maar ze zetten de besten uit de competitie onder druk in een spannende wedstrijd.
Salvisch: Als Schroeder zondagmiddag was begonnen, of zelfs Kayle Osborne, hadden de Sirens die wedstrijd waarschijnlijk zondag gewonnen – de twee doelpunten die Abbey Levy toestond waren, eerlijk gezegd, slecht. Dat ze uit dat gat zijn teruggekomen, toont aan dat het team dat op de laatste plaats in de competitie staat in jaar 1 een enorme groei heeft doorgemaakt.
Mijn grote conclusie, afgezien van het feit dat Carpenter en Fillier tot de elite behoren, is dat New York beledigd wordt van onderaan de opstelling – en van spelers die het vorig seizoen ijskoud hadden. Paetyn Levis scoorde haar eerste PWHL-doelpunt nadat ze vorig seizoen nul procent scoorde. Elizabeth Giguère en Abby Roque zorgden voor doelpunten vanaf de middelste zes. Nieuwkomers Emmy Fecteau en Gabby Rosenthal zijn ook in de aanval gestapt.
Begrijp me niet verkeerd, Carpenter en Fillier zijn de druppel die de drank in New York roert, maar het is bemoedigend om te zien dat sommige andere spelers de achterkant van het net vroeg vinden.
3. Montreal-overwinning (1-2-0-1)
Salvisch: Montreal versus Boston was het grootste – misschien wel het enige – debat dat we deze maand binnen de ranglijst hadden. Waar we zijn beland, ziet er misschien raar uit, aangezien Montreal slechts één reguliere overwinning heeft behaald (tegen Ottawa), terwijl Boston het enige team is dat New York dit seizoen volgens de reguliere regels heeft verslagen. Maar voor mij komt het neer op de verbeterde samenstelling van de selectie van Victoire.
Montreal was vorig seizoen erg topzwaar en vertrouwde op Marie-Philip Poulin en Laura Stacey voor het grootste deel van de aanval en Erin Ambrose als anker op de blauwe lijn – weet je nog de 61 minuten durende wedstrijd in het naseizoen?
GM Danièle Sauvageau heeft goed werk geleverd door diepte toe te voegen aan deze selectie via het concept voor 2024. Haar eerste drie keuzes – Cayla Barnes, Jennifer Gardiner en Abby Boreen – scoorden dit seizoen bijna de helft van de doelpunten van Montreal. En op zaterdag scoorde Boreen misschien wel het beste doelpunt dat we dit seizoen hebben gezien, dat in de SportsCenter Top 10 van ESPN terechtkwam.
Ambrose heeft nog steeds bijna twintig minuten meer gespeeld dan haar naaste teamgenoot op de blauwe lijn, maar doordat Barnes haar eigen paar leidt, heeft Montreal een sterk verbeterde top vier gekregen. Poulin is nog steeds de beste speler ter wereld voor mijn geld, maar zij is niet meer alleen in Montreal en dat maakt ze een engere tegenstander.
Goudman: De sterkte van het schema was hier zeker een grote overweging, omdat de Victoire nog niet tegen Minnesota hebben hoeven strijden en al twee keer tegen Ottawa hebben gespeeld. Maar zelfs met, laten we zeggen, een iets eenvoudiger pad de afgelopen weken, bewijst Montreal dat het een beter aanvallend team is dan Boston.
We weten dat de Fleet de zaken kan omdraaien na een slechte start, maar de Victoire hebben nu het tastbare voordeel op weg naar hun komende duel op 30 december. Hun vermakelijke comeback-overwinning op de Toronto Sceptres op zaterdag versterkte hun plaatsing voor mij hier – vooral want de ploeg hoefde niet alleen op Captain Clutch te vertrouwen om terug te komen van een 0-2-achterstand. Hun ondersteunende cast hielp bij het afdwingen van verlengingen, en uiteraard had Poulin de hand in het winnende doelpunt om de overwinning veilig te stellen.
4. Boston-vloot (2-0-0-2)
Goudman: Hoe leuk je de vloot ook vindt, je moet het goede met het slechte combineren.
Speciale teams vormen een sterke kracht aan beide kanten van het ijs. De vloot maakt optimaal gebruik van hun powerplay-kansen en de penaltykill is sprankelend met een efficiëntie van 87,5 procent. Maar Boston heeft niet veel powerplay (zes kansen in de competitie laag) en heeft veel ervaring nadat hij zestien keer short-handed was.
Aerin Frankel is in alle situaties het verschil geweest. Ze geeft haar team (opnieuw) MVP-kaliber spel met een save-percentage van .934 in vier wedstrijden. De vloot niet behoefte een hoop doelpuntensteun om wedstrijden te winnen, maar ze hebben meer nodig dan ze tot nu toe hebben gegenereerd: 2,25 doelpunten per wedstrijd.
Aan de positieve kant begon Hilary Knight het jaar niet ijskoud en de vloot heeft doelpuntenmakers in de hele opstelling. Het nadeel is dat dit team niet genoeg kansen benut, ondanks het feit dat kwaliteit boven kwantiteit gaat, en dat het de slechtste aanvallende beoordeling in de competitie heeft.
Hoezeer we er ook op kunnen vertrouwen dat Boston het harder zet wanneer het er het meest toe doet – kijk maar naar de onverwachte run naar de Walter Cup-finale en zelfs naar de 4-2 overwinning op de Sirens dit jaar – het is een riskante strategie.
Salvisch: Kijk, ik ben (uiteraard) geen PWHL-coach, maar ik heb het gevoel dat als ik naar de Fleet kijk, ik me gewoon afvraag waarom Hannah Bilka en Alina Müller niet op dezelfde lijn zitten. Ik begrijp dat Bilka Knight wil opzetten en wat snelheid wil toevoegen aan een meer ervaren lijn, maar Müller en Bilka zouden een dodelijke topcombinatie kunnen zijn. Het team heeft de minste doelpunten in de competitie gescoord (negen). Waarom zou je niet je twee jonge talentvolle sterren samenbrengen? Zeker als de ploeg aanvallend opnieuw te wensen overlaat?
5. Toronto-scepters (1-0-1-3)
Salvisch: Misschien geef ik de Sceptres van dit jaar te veel lof vanwege wat ze vorig jaar hebben gedaan – hoewel het zeker geen sprong is om ze op de vijfde plaats te krijgen als ze hetzelfde record hebben als Ottawa – maar ik maak me geen zorgen over hun record.
De statistieken van Kristen Campbell zijn dat wel erg vergelijkbaar met vorig jaar; ze werd zelfs bij haar vierde start in beide seizoenen getrokken. En we weten wat er gebeurt als ze de boel aanzet: een zegereeks van elf wedstrijden, haar team bovenaan het klassement en de winnende PWHL-doelman van het jaar.
Is het zorgwekkend dat Campbell en de Sceptres trage starters zijn? Misschien! Maar ik denk dat we allemaal weten dat ze er wel achter zullen komen. Geen enkele Natalie Spooner maakt het misschien moeilijker om uit de bodem van het klassement te komen dan vorig jaar, maar Toronto krijgt tijdens haar afwezigheid een betekenisvolle aanval van elders: Sarah Nurse, Hannah Miller, Jesse Compher en Izzy Daniel hebben allemaal minstens twee doelpunten.
Dat is wat voor mij grotendeels de band tussen Toronto en Ottawa verbreekt.
Goudman: Ik geef Toronto de eer dat hij een bovengemiddelde aanvalsbeoordeling van plus-0,7 heeft en daarmee het seizoen opent zonder zijn beste aanvaller in Spooner. Ze zou dit team een ​​echte schok moeten geven als ze terugkeert, en iedereen in meer passende rollen op de dieptekaart achter haar moeten gooien.
De grootste zorg bevindt zich aan de andere kant van het ijs: de verdediging was op zijn best middelmatig en de goaltending presteerde ondermaats. De Sceptres kregen zaterdagavond veel meer tegen dan ze creëerden tegen Montreal en hadden moeite om hun voorsprong te verdedigen. Ze lieten New York veel kwaliteitslooks toe. En Minnesota bestookte hen eerder deze maand met scoringskansen. Er is geen twijfel dat ze tot de onderste twee behoren, maar (vooral als Spooner terug is) hebben ze de kracht om weer op het goede spoor te komen.
6. Ottawa-heffing (1-0-1-3)
Goudman: The Charge leek dit seizoen geen favoriet, maar net als vorig jaar hadden ze het potentieel om als disruptor te spelen. Ottawa omarmde die identiteit vorig seizoen met zijn speelstijl. Combineer dat met de vaardigheid van Danielle Serdachny, nummer 2 uit 2024, en het voelde alsof de Charge de kans had om de verwachtingen te overtreffen.
Misschien zijn we hard als het zo vroeg in het jaar is, maar een aantal van dezelfde problemen van vorig jaar blijven dit seizoen voortduren. En dat werpt voor ons een grote rode vlag op.
The Charge heeft gewoon niet de middelen die ze nodig hebben om aanvallend te gedijen. Hoe solide het opnamevolume en de kwaliteit soms ook zijn geweest, de afwerking is er weer niet. En helaas strekken de problemen van Ottawa zich uit tot de andere kant van het ijs, wat heeft bijgedragen aan de huidige slip van drie wedstrijden. De Charge geeft het op veel van schoten en kwaliteitskansen.
Neem hun 3-2 nederlaag eerder deze maand mee naar Boston. Ottawa kreeg slechts 25 schoten tegen, maar alles behalve vier kwamen uit het thuisplaatgebied.
Via ThePWHL.com
De Charge kwam slechts een paar dagen later zelfs nog meer bloot te staan ​​tegen de leider in de competitie, Frost. Ottawa kreeg 40 schoten tegen de Frost en liet gevaarlijke kansen uit kwaliteitsgebieden wegvloeien.
Via thePWHL.com
Het seizoen is nog lang niet voorbij, maar de Charge moet fundamentele problemen oplossen. En in tegenstelling tot Toronto hebben ze niet bewezen dat ze het tij kunnen keren.
Salvisch: Aanvallend zag Tereza Vanišová er geweldig uit en die handel – Ottawa stuurde Amanda Boulier naar Montreal in ruil voor Vanišová – ziet er behoorlijk slim uit volgens GM Mike Hirshfeld. En Serdachny zag er uit zoals geadverteerd. Maar de defensieve cijfers zijn zorgwekkend.
Geen keeperstandem heeft meer schoten te verwerken gekregen dan Emerance Maschmeyer en Gwyneth Philips (160). We weten van vorig jaar dat dit geen recept is voor succes in Ottawa, aangezien geen enkele doelman meer schoten kreeg dan Maschmeyer (599) en Ottawa de play-offs miste.
Dit artikel verscheen oorspronkelijk in The Athletic.
NHL, dameshockey
2024 Het atletische mediabedrijf
