Het was niet meteen duidelijk welke chemicaliën door de Channelview-brand in de lucht terechtkwamen. Het enige wat iedereen wist was dat de grote zwarte rookpluim die aan het einde van de middag langs de hemel golfde – kilometers ver ten oosten van Houston zichtbaar – evacuaties en een schuilplaats voor de nabijgelegen gemeenschap van Lakeside Park Estates had veroorzaakt.
Pas later, nadat de brand ruim twee uur had gebrand, hoorden de bewoners wat er was gebeurd. Begin april 2021 veroorzaakte een ongeval bij K-Solv, een bedrijf in chemische distributie en maritieme diensten, een chemische brand die meer dan 165.000 pond van 43 verschillende verontreinigende stoffen de atmosfeer in stuurde, waaronder een aantal waarvan bekend is dat ze gevaarlijk zijn voor de menselijke gezondheid. Het bedrijf slaagde er vervolgens niet in om de Texas Commission on Environmental Quality binnen 24 uur na de emissiegebeurtenis op de hoogte te stellen – een vereiste volgens de staatswet.
County-experts schatten een maximale boete van $ 1,175 miljoen voor het bedrijf voor deze twee overtredingen. Tot schrik van functionarissen, bewoners en milieuactivisten van Harris County nam de TCEQ echter genoegen met 11.413 dollar – minder dan 1% daarvan.
“Je kunt je onze verbazing voorstellen als de staat Texas daarmee genoegen neemt”, zei procureur Christian Menefee van Harris County. ‘Ik kan niemand vertellen waar we als provincie geen genoegen mee zouden hebben genomen, maar weet je, mijn advocaten zijn verdomd goed en behoorlijk agressief, en ik ben er meer dan zeker van dat 11.000 dollar niet zou zijn geweest. voldoende.”
De K-Solv-schikking was niet de eerste keer dat Menefee en zijn milieuteam in conflict kwamen met de staat. De afgelopen zeven jaar hebben de TCEQ en het kantoor van de procureur-generaal van Texas, Ken Paxton, ingegrepen in meer dan een derde van de civielrechtelijke strafzaken tegen de petrochemische industrie in Houston op grond van een staatswet uit 2017 die de staat toestaat provinciale zaken aan te spannen. Bewoners, belangenbehartigers en de provincie zeggen dat dit beleid slechts een van de vele beperkingen is die gericht zijn op het inkrimpen van de lokale macht, het verminderen van boetes voor nederzettingen en het opleggen van boetes aan de provincie en de getroffen gemeenschappen.
Sinds House Bill 2533 is aangenomen, kan de staat binnen 90 dagen na de emissiegebeurtenis civielrechtelijke milieuboetes aanspannen, waarbij lokale overheden, individuen of non-profitorganisaties worden uitgesloten van het indienen van een rechtszaak. Dat betekent dat elke lokale entiteit de uitvoerend directeur van de TCEQ en de procureur-generaal op de hoogte moet stellen voordat zij een rechtszaak aanspannen. De TCEQ en het kantoor van de procureur-generaal zullen dan beslissen of ze het op zich zullen nemen – zonder inspraak van lokale functionarissen.
De auteur van het wetsvoorstel, staatsvertegenwoordiger Charlie Geren, R-Fort Worth, die niet reageerde op herhaalde verzoeken om commentaar, zei tijdens de eerste hoorzitting over het wetsvoorstel in 2017 dat lokale acties “in strijd zijn met het handhavingsbeleid en de interpretaties over de hele staat” en dat lokale overheden worden “gemotiveerd door de wens om het milieuprobleem niet op te lossen, maar om advocaatkosten te genereren voor het deel van de teruggevorderde boetes.”
Sinds het wetsvoorstel is aangenomen, hebben critici erop gewezen dat verschillende door de staat aangespannen zaken zijn geëindigd in een schikking van minder dan 10% van de maximumstraf, wat Menefee ziet als een manier om de industrie ten goede te komen en de lokale handhaving te verzwakken.
“Zelfs onder mijn voorganger is dit bureau altijd zeer actief geweest in het vervolgen van deze zaken”, zei Menefee. “Maar nu, als een bedrijf voor miljoenen dollars aan de haak zit en je schikt met hen voor slechts een paar duizend dollar, welke stimulans heeft het bedrijf dan om hun proces te doorzoeken en ervoor te zorgen dat ze de meeste bescherming bieden aan de omliggende gemeenschappen?”
Lokale controle wegnemen
In 2015 klaagden Harris County en Fort Bend County, tot frustratie van sommige staatsleiders, Volkswagen aan voor het installeren van technologie die was ontworpen om de monitoring van emissies te omzeilen in een nationaal schandaal van meerdere miljarden dollars.
De provincies klaagden twee weken voor de staat Texas aan en weigerden uiteindelijk op verzoek van Paxton hun zaak te laten vallen.
De resulterende strijd tussen de staat en de provincies, samen met andere provinciale rechtszaken met hoge straffen tegen Intercontinental Company en Arkema na de orkaan Harvey, brachten Geren en andere functionarissen ertoe aan te dringen op de wetswijziging. Het wetsvoorstel, zo beweerde Geren tijdens een hoorzitting, zou een nieuwe Volkswagen-strijd voorkomen en het handhavingsbeleid in heel Texas consistent houden.
“Het ging van een aantal aanvankelijke beperkingen naar het feit dat het kantoor van de procureur-generaal feitelijk alles onder controle had en de provincie er min of meer uitduwde”, zegt William Rock Owens, een gepensioneerde advocaat bij Harris County. “Het maakte het absoluut onmogelijk om iets te doen zonder de absolute goedkeuring van het kantoor van de procureur-generaal.”
In 2011 keurde de wetgevende macht een wetsvoorstel goed dat overheidsinstanties verplicht goedkeuring te krijgen van het kantoor van de procureur-generaal voordat ze een externe raadsman inhuren om te helpen in zaken.
Vervolgens keurde de wetgevende macht in 2015 een wetsvoorstel goed dat de hoeveelheid boetegeld voor milieuzaken die een provincie kon innen, beperkte. Het wetsvoorstel, ook geschreven door vertegenwoordiger Geren, sneed de provincie af op $ 4,3 miljoen, terwijl het resterende saldo naar het algemene staatsfonds ging.
Owens, die in 2019 na bijna veertig jaar met pensioen ging uit de provincie, zei dat de toenemende beperkingen hebben bijgedragen aan zijn vertrek toen hij dat deed. Hij vond het frustrerend en vermoeiend om te zien hoe de provincie langzaam haar keuzevrijheid verloor.
“Externe advocaten kunnen ons helpen effectiever te zijn in zaken”, aldus Owens. “Maar elke keer dat we een manier vonden om iets te doen dat de industrie zou kunnen aantasten of zoiets, zou de staat het ons moeilijker maken.”
Dat geldt vooral sinds het wetsvoorstel uit 2017. De provincie moet een bericht naar de staat sturen waarin zij haar zaak uiteenzet en hoeveel overtredingen zij kan vervolgen. De staat heeft vervolgens 90 dagen de tijd om de documentatie te beoordelen en te beslissen of de zaak wordt behandeld of dat de lokale autoriteiten verder gaan. Zolang dit besluit nog niet is genomen, kan de provincie de zaak niet voortzetten.
Mocht de staat besluiten de zaak in behandeling te nemen, dan zal zij een dossier indienen bij de administratieve rechtbank of districtsrechtbank van de TCEQ bij het kantoor van de procureur-generaal.
Gevraagd naar de criteria voor het selecteren van zaken, antwoordde de TCEQ: “Het agentschap beoordeelt elk verzoek van lokale overheden om een rechtszaak aan te spannen van geval tot geval, in overleg met zijn advocaat bij het kantoor van de procureur-generaal.”
De TCEQ zei echter dat het bureau het aantal zaken dat bij een lokale overheid is ingediend, niet bijhoudt, inclusief Harris County
Het parket van de procureur-generaal heeft niet gereageerd op verzoeken om commentaar.
Problemen met boetes
In het geval van de K-Solv-brand beschouwde de TCEQ alle 43 verontreinigende stoffen als één enkele overtreding in plaats van 43 verschillende overtredingen – die elk maximaal 25.000 dollar per dag waard zijn. Bij één overtreding op één dag, die minder dan drie uur duurde, kreeg de dienst een boete opgelegd van iets meer dan $11.000.
De TCEQ specificeert of scheidt niet elke verontreinigende stof als een andere overtreding, zegt Sarah Utley, een assistent-advocaat van Harris County, gespecialiseerd in milieuzaken. Dat verlaagt de totale potentiële boete in eerste instantie aanzienlijk.
“Dit is een van de grootste verschillen tussen de TCEQ en ons en de rechtbank,” zei Utley. “De districtsrechtbank (in Travis County) en de provincie zullen een andere straf eisen voor elke geloosde verontreinigende stof. Dat doet de TCEQ niet. Hun strafcijfers zijn altijd vrij laag.”
In één zaak uit 2018 schikte de TCEQ met het chemische productiebedrijf Kuraray voor meer dan 8.000 dollar op een maximaal mogelijke boete van 150.000 dollar.
In een andere emissiezaak uit 2021 heeft de TCEQ VSL Environmental Solutions, een afvalbeheer- en maritiem dienstenbedrijf, bestraft met $ 11.250 van een mogelijk maximum van $ 300.000.
Hoewel de emissiezaken die naar de districtsrechtbank gaan gescheiden zijn, kunnen de totale boetes ook veel lager zijn dan het maximum. Een explosie en brand in het Exxon Baytown-complex in 2019 resulteerden in vijf dagen tijd in 770 overtredingen van 14 verschillende verontreinigende stoffen.
De rechtbank schikte voor slechts 755.000 dollar – slechts 4% van de potentiële maximale boete van 19,25 miljoen dollar.
“Mensen moeten begrijpen dat deze gevallen niet klein zijn, maar grote gevallen”, zei Utley. ‘De staat zit niet achter de kleintjes aan. Het is niet zo dat je een kleine faciliteit hebt waar een klein emissie-evenement plaatsvindt; dit zijn grote kazen.”
Zelfs met lage boeteregelingen is een andere zorg voor critici van het wetsvoorstel dat het door de staat geïnde geld vervolgens naar de algemene staatsinkomsten zal gaan in plaats van naar het provinciale algemene fonds of naar andere personen die juridische stappen willen ondernemen.
Dat betekent dat de boete die wordt geïnd van de lokale petrochemische industrie in Houston, kilometers ver weg in Austin terecht kan komen in plaats van in de handen van de lokale overheid of lokale gemeenschappen, zegt Cyrus Reed, natuurbehoudsdirecteur van het Texas Lone Star Chapter van de Sierra Club.
Terwijl de boetes die de provincie ontvangt naar het algemene fonds van Harris County gaan, zei Menefee dat het geld naar milieubescherming moet worden gestuurd, zoals Harris County Pollution Control en het County Attorney’s Office.
Menefee wijst ook op de uitbreiding van zijn kantoor als bewijs van de prioriteitstelling van de lokale overheid op het gebied van milieukwesties. Sinds zijn aantreden in 2019 is het milieuteam gegroeid van zes advocaten en drie paralegals naar dertien advocaten en vier paralegals.
Reed sprak zich tijdens de hoorzitting in 2017 tegen het wetsvoorstel uit en nu, in 2024, is zijn mening niet veranderd. Hij wijst op de twintig lobbyisten en branchegroepen die het wetsvoorstel aanvankelijk steunden als bewijs van de kwestie. Op de lijst staan groepen als de Texas Chemical Council, Texas Oil and Gas Association, Texas Association of Business en de Texas Association of Manufacturers. Niemand reageerde op verzoeken om commentaar.
“Gezien de aanzienlijke politieke steun die de grote industrie in Texas heeft, zou dit een minder agressieve civiele procedure kunnen betekenen, of minder straffen en een minder gunstige uitkomst voor gemeenschappen”, aldus Reed.
Klachten van burgers
Hoewel het voor particulieren en non-profitorganisaties legaal is om vervuilende bedrijven voor de rechter te dagen, komen de beste resultaten doorgaans voort uit de Clean Air Act Citizen Suit Provision. Deze regel, die in 1970 door president Richard Nixon werd aangenomen, staat iedereen toe een rechtszaak aan te spannen bij de federale rechtbank vanwege een emissiegebeurtenis.
De TCEQ en het kantoor van de procureur-generaal kunnen zich daar echter ook in mengen. Als de staat een soortgelijke rechtszaak aanspant, waarin dezelfde milieu-emissiekwesties worden beweerd, kan de claim van het individu niet doorgaan. De staat heeft 60 dagen de tijd om de zaak in behandeling te nemen, waardoor de gemeenschap opnieuw wordt beroofd van lokale actie en mogelijke boetes.
“Het is uiterst moeilijk om een rechtszaak aan te spannen bij de staatsrechtbank tegen een vervuiler in Texas, het is duur en ingewikkeld. HB 2533 gaat echt over de provincie”, zegt Neil Carman, directeur schone lucht van de Sierra Club en gepensioneerde TCEQ-toezichthouder. “(Non-profitorganisaties) en burgers zullen via de federale rechtbank stappen, maar zelfs dan zal de TCEQ hetzelfde doen.”
In juli 2019 nam de TCEQ een zaak aan van de Sierra Club waarin sprake was van 600 schendingen van de Valero-olieraffinaderij in Port Arthur en het vrijkomen van bijna 1,8 miljoen pond aan ongeoorloofde vervuiling.
“De Texas AG en TCEQ hebben medio juli een klacht ingediend bij Travis County om onze burgerrechtszaak van medio juli stop te zetten,” zei Carman. “Hun rechtszaak was een woord-voor-woord, cookie-cutter versie van onze 60-dagen opzegtermijn ingediend bij Valero.”
In andere gevallen resulteerden de klachten van gemeenschapsburgers echter in miljoenen dollars aan boetes die werden gedoneerd aan volksgezondheids- en milieuprojecten in de gemeenschap. In 2009 hebben de non-profitorganisaties Sierra Club en Environment Texas met succes Shell Oil Company aangeklaagd wegens ‘ontregelende’ gebeurtenissen, zoals defecten aan apparatuur en storingen in de olieraffinaderij en chemische fabriek in Deer Park van het bedrijf.
Met de resulterende boete van $ 5,8 miljoen werden milieu- en gezondheidsprojecten in Harris County gefinancierd, waaronder het vervangen van schoolbussen door bussen met schonere motoren en een demonstratieproject voor zonne-energie door het Houston Advanced Research Center.
“In beide gevallen (HB 2533 en Federaal) sluit de staat de gemeenschap af”, zei Carman. “Het is maar net hoe ze het doen.”
Openbaarmaking: Houston Advanced Research Center, de Texas Association of Business en Valero en zijn financiële supporters geweest van The Texas Tribune, een non-profit, onpartijdige nieuwsorganisatie die gedeeltelijk wordt gefinancierd door donaties van leden, stichtingen en bedrijfssponsors. Financiële supporters spelen geen rol in de journalistiek van de Tribune. Hier vindt u een volledige lijst ervan.
