KANSAS CITY, Mo. — De nasleep begon met een hoofdschudding van Gregg Berhalter, duizenden boegeroep en tientallen radeloze blikken. Niemand weet hoe het zal aflopen, maar het begon hier maandagavond met Amerikaanse voetbalfans die de hellingen van het Arrowhead Stadium afliepen en scandeerden: “Fire Gregg! Fire Gregg!”
Het ging een uur later verder met neerslachtige spelers die door een post-match interviewzone sjokten. Iedereen die stopte om met journalisten te praten, kreeg een versie van dezelfde vraag: Hebben ze nog vertrouwen in Berhalter? Moet hij doorgaan als hun hoofdcoach?
“Ahh … dat is een nogal botte vraag,” zei verdediger Antonee Robinson. “Die beslissing ligt uiteraard niet bij mij en de jongens.” Hij begreep echter wel waarom die vraag werd gesteld – “omdat ik denk dat de minimale verwachting voor ons was dat we uit de groep zouden komen, en dat deden we niet.”
In plaats daarvan gingen ze onderuit op de Copa América van 2024, een toernooi dat ooit veelbelovend was, maar nu Berhalter zijn baan dreigt te kosten.
In januari 2023, toen het voor het eerst werd aangekondigd, leken de Amerikanen potentiële derde favorieten, alleen achter Argentinië en Brazilië. Ze waren hersteld van een dieptepunt in het moderne tijdperk. Ze hadden een ongekende golf van talent ingeluid. Ze waren naar Qatar gegaan, hadden zich op hun jeugd gericht, de achtste finales bereikt en waren vertrokken met het geloof dat ze “uiteindelijk reuzen” konden worden.
Het Amerikaanse nationale mannenteam was destijds in opkomst.
En de officials van US Soccer schreven een deel van hun groei toe aan de man die de leiding had over de opkomst, Berhalter.
Nu moeten ze Berhalter zeker ter verantwoording roepen voor de stagnatie van het programma.
Zij — US Soccer sportdirecteur Matt Crocker, president Cindy Parlow Cone en CEO JT Batson — keken hier in Arrowhead Stadium op maandag hoe de USMNT met 1-0 verloor van Uruguay en uit de Copa América zakte. Ze keken naar de laatste in een groeiende reeks teleurstellende wedstrijden die een meerderheid van de deskundigen en fans tot de conclusie hebben gebracht dat Berhalter ontslagen moet worden.
Hij werd afgelopen juni opnieuw ingehuurd om de opkomst van het programma te ondersteunen en het te begeleiden naar het WK van 2026. Een jaar later is het stilgevallen.
Op papier zijn de spelers beter dan ooit, maar het team niet. Er is weinig tot geen bewijs van vooruitgang in de tweede cyclus.
Sinds Berhalter afgelopen najaar terugkeerde, verloor het van Duitsland en bijna van Jamaica; het werd vernederd door Colombia en genaaid door Panama. Het versloeg het slechtste Mexicaanse team in decennia, zeker, en hield stand tegen Brazilië; maar het struikelde door en uit de generale repetitie van 2026, de Copa van 2024.
Berhalter zei na afloop: “We zijn bitter teleurgesteld met de resultaten.” Hij voegde er meerdere keren aan toe dat “we een evaluatie zullen uitvoeren en zullen uitzoeken wat er misging, waarom het misging.”
Maar krijgt hij überhaupt de kans om aan die beoordeling mee te werken?
“Dat is niet aan mij”, zei Berhalter.
Het is aan Crocker, de Welshman die voor Berhalter koos, en die nu moet erkennen dat zijn eerste grote weddenschap bij US Soccer een verloren weddenschap was.
Het was, om het duidelijk te maken, geen dwaze gok. In het voorjaar van 2023 was Berhalter een veilige en relatief verstandige keuze om (opnieuw) de leiding over het team te nemen. Er waren redelijke — en misschien nu gerechtvaardigde — twijfels over zijn vermogen om de USMNT naar een andere versnelling te brengen, naar een nieuw niveau. Maar er waren even redelijke overtuigingen dat hij dat kon — dat de cultuur die hij had gecreëerd sterk was; dat hij “een heel jong, dynamisch, vooruitstrevend team had ontwikkeld”, zoals Crocker zei; en dat hij een kans verdiende om de volgende fase van ontwikkeling vorm te geven.
Crocker gaf Berhalter dus die kans.
Tot nu toe heeft Berhalter het nog niet gedaan.
En het geloof is niet langer redelijk. Zelfs als de stagnatie niet helemaal Berhalters schuld is, lijkt het nu duidelijk dat zijn vervanging het plafond van de USMNT in 2026 zou verhogen.
En zelfs als het vervangen van hem risico’s met zich meebrengt, is het grootste risico dat niet op jacht naar de stijging en doorgaan op dit nu vlakke traject.
Zal Crocker Berhalter steunen?
Of Crocker het daarmee eens is, is een ander verhaal. Het meeste werk dat hij in zijn eerste jaar op de baan heeft gedaan, is privé en enigszins geheimzinnig. Hij was niet beschikbaar voor interviews voorafgaand aan of tijdens de Copa América. Hij heeft nooit expliciet en publiekelijk zijn verwachtingen voor Berhalter en de USMNT gedefinieerd.
Na het verlies van maandag verspreidde een woordvoerder van US Soccer een verklaring die aan Crocker werd toegeschreven. Daarin stond: “Onze toernooiprestaties voldeden niet aan onze verwachtingen. We moeten het beter doen. We gaan een uitgebreide evaluatie uitvoeren van onze prestaties in de Copa America en hoe we het team en de resultaten het beste kunnen verbeteren met het oog op het WK van 2026.”
De review zal natuurlijk veel diepgaander zijn dan wat iemand buiten US Soccer zou kunnen ondernemen. Het zal ingaan op statistieken en menselijke factoren. En het zou kunnen een vriendelijker beeld van Berhalter opleveren dan dat van de meeste fans. Crocker zou bijvoorbeeld de Copa América-flop kunnen verklaren als een toevalstreffer die voornamelijk werd veroorzaakt door de rode kaart van Tim Weah, door pech en door slecht presterende spelers.
Sommige spelers zouden het er zelfs mee eens kunnen zijn. “Ik denk niet dat dit toernooi echt iets te maken had met de staf, de tactiek of de manier waarop we spelen,” zei Gio Reyna maandag. “Ik denk dat het meer individuele fouten waren.”
Individuele fouten die chronisch en besmettelijk worden, kunnen natuurlijk een teken zijn dat een coach zijn spelers kwijt is, dat zijn stem is versleten.
Toen Berhalter werd gevraagd of hij nog steeds de juiste stem was voor deze groep spelers, antwoordde hij met één woord: “Ja.”
Crocker zou tot een andere conclusie kunnen komen.
Of hij zou kunnen vasthouden aan zijn eerste conclusie van vorig jaar: dat Berhalters mensgerichte leiderschapsvaardigheden een kracht zijn. Dat spelers hem aardig vinden en voor hem vechten. Hij is “een coach waar spelers voor door een muur zouden rennen”, zei Weston McKennie maandag. “Spelers luisteren naar hem.”
Crocker zou ook complicerende factoren kunnen overwegen. Hij zou misschien geld moeten overwegen. Berhalter ontslaan zou de federatie vermoedelijk wat kosten, afhankelijk van de voorwaarden van Berhalters contract, dat loopt tot 2026. En het inhuren van een vervanger zou waarschijnlijk meer kosten. Berhalter verdient ongeveer $ 1,6 miljoen per jaar, volgens bronnen die op de hoogte zijn van zijn huidige deal. Een buitenlandse coach van het kaliber waar veel fans naar verlangen – Jürgen Klopp? Pep Guardiola? – zou waarschijnlijk een aanzienlijk hoger salaris eisen.
Het is ook onduidelijk wie precies de baan zou willen, of wie Crocker zou kunnen nastreven als vervanger. De enige andere bekende, legitieme en geïnteresseerde kandidaat tijdens de zoektocht van vorig jaar, Jesse Marsch, is nu coach van Canada. Het is onduidelijk hoe echt “globaal” die zoektocht was, of hoe wereldwijd een tweede zou kunnen zijn.
Er is ook geen garantie dat een vervanger beter zou zijn dan Berhalter. Verandering kan verstorend zijn. Verstoorde chemie kan snel uit de hand lopen.
Maar de overheersende gedachte is nu dat, immateriële zaken terzijde, de prestaties van de USMNT gewoon niet goed genoeg zijn geweest. Berhalter en zijn team hebben nog steeds geen top-20 Elo-tegenstander verslagen. Hun aanval is muf geworden. En die mufheid, zo lijkt het, komt niet door een gebrek aan inspanning of talent. Dus is het structuur? Is het probleem Berhalters systeem?
Reyna, toen hem die vragen maandag werden gesteld, glimlachte en schudde zijn hoofd. “Ik weet het op dit moment niet echt,” zei hij. “Dit zijn moeilijke vragen om te beantwoorden. Ik denk dat we allemaal, staf, spelers, hieruit moeten groeien, beter moeten worden.”
Het falen van de gouden generatie om te slagen, komt op Berhalter neer
Er is ook een andere gedachtegang die stelt dat de verwachting van een aanhoudende stijging oneerlijk is; dat veel spelers in 2022 al in hun beste jaren zaten; en dat het simpelweg opnoemen van de clubs waarvoor ze spelen, te veel laat zien hoe goed ze daadwerkelijk zijn.
Het is een gedachte die het waard is om te overwegen. En het is inderdaad oneerlijk om te verwachten dat de USMNT van 2022 tot 2026 net zo hard zal groeien als van 2018 tot 2022. Ontwikkeling is nooit lineair.
Maar het was volkomen terecht om te verwachten dat de trendlijn positief zou blijven, zelfs als de voortgang zou vertragen.
Dit is absoluut de meest getalenteerde selectie ooit van het Amerikaanse nationale team, ook al is de selectie niet zo goed als de clubnamen doen vermoeden.
Verschillende van de veronderstelde sterren zijn inderdaad aanvullende rolspelers bij hun clubs. Maar Christian Pulisic had net het beste seizoen van zijn carrière bij AC Milan. Weston McKennie had net het meest productieve jaar van zijn carrière bij Juventus. Chris Richards vestigde zich in de Premier League bij Crystal Palace. Robinson was beter dan ooit bij Fulham. Folarin Balogun is een grote upgrade geweest als spits. Reyna is eindelijk gezond en bruist van het potentieel.
Hun collectieve vooruitgang in rood, wit en blauw is echter niet in lijn met hun individuele vooruitgang. Zijn ze verbeterd? helemaal niet sinds Qatar?
“Het is niet aan mij om dat te zeggen,” zei Pulisic maandag. “Ik doe altijd mijn best om mezelf te verbeteren. Iedereen in het team doet dat. Ja, we hebben niet de resultaten behaald die we wilden in dit toernooi, en dat doet pijn, maar dat betekent niet dat we een slecht team zijn of dat we niet verbeterd zijn.”
Berhalter betoogde dat ze dat wel hebben. Hij noemde hun defensieve soliditeit en hun Expected Goal-marges. Ik heb hem echter onder druk gezet of hij meer verbetering in het laatste derde deel had verwacht, en hij ontweek de vraag min of meer. Dat is waar dit USMNT het verst is afgedwaald van zijn talentniveau. Misschien hebben ze niet genoeg alpha’s; misschien hebben ze geen klik. Maar een groot deel van de verantwoordelijkheid voor die tekortkoming ligt ongetwijfeld bij Berhalter.
Velen zullen hem nog steeds steunen als mentor en misschien zelfs als vriend. Maar toen ze maandag spraken, leken ze dubbelzinniger of minder vastbesloten dan ze vorig voorjaar waren geweest, toen velen hem steunden om de baan terug te vorderen.
“We hebben openlijk gezegd dat we het leuk vonden om Gregg als onze manager te hebben,” zei Robinson. “De manier waarop zijn [first] tenure kwam eigenlijk tot een einde … was te wijten aan omstandigheden die niet per se te maken hadden met de manier waarop het team presteerde. Nu is het natuurlijk wat makkelijker om te evalueren hoe we het als team hebben gedaan onder hem, en de laatste paar jaar sinds het WK. Dus ja, dat is niet echt mijn zaak.”
Pulisic, de kapitein en Berhalters meest invloedrijke aanbeveler afgelopen voorjaar, zei: “Ik bedoel, kijk, we hebben een goede relatie met hem. En wat de volgende stap ook is, dat is niet mijn taak om te beslissen.”
