Hoezeer het dynastieke tijdperk van het Golden State Warriors-basketbal ook was gebouwd op het feit dat Stephen Curry de geometrie van de sport fundamenteel hervormde, het hing ook af van verdedigingen die consequent de zuurstof van de tegenstander afsloegen.
De verschuiving begon onder Mark Jackson, die in 2013-2014 voor een doorbraak van 51 overwinningen zorgde voor de lang stervende franchise na het sprankelende schieten van Curry en Klay Thompson… en een verdediging die op de derde plaats eindigde in de NBA in aantal toegestane punten per balbezit buiten vuilnis tijd. Van daaruit herhaalden Steve Kerr en hoofdluitenant Ron Adams de formule tot historisch succes. Golden State eindigde als eerste op het gebied van defensieve efficiëntie in 2014-2015, op weg naar het eerste NBA-kampioenschap van het Steph-tijdperk; vierde in het seizoen 2015-2016, waarin de Dubs een NBA-record van 73 wedstrijden wonnen als misschien wel het beste reguliere seizoensteam aller tijden; terug naar de eerste plaats in 2016-2017, hun eerste jaar met Kevin Durant, toen ze misschien wel het beste team aller tijden werden, periode.
Zelfs in de laatste twee Durant-seizoenen, waarin de Warriors soms de Chill Mode inschakelden door te vertrouwen op hun overweldigende aanval om de meeste concurrentie voorbij te gaan, beschikte Golden State nog steeds over top-10-eenheden. En toen Curry, Kerr, Thompson en Draymond Green in 2021-2022 terugkeerden naar de top van de berg, jaren later twee door blessures geteisterde en “twee tijdlijnen” … deden ze dat dankzij de nummer 2 verdediging van de NBA.
Na vorig seizoen als 15e te zijn geëindigd in defensieve efficiëntie en 10e in het Westen, onderbroken door een exit in de play-in-ronde door toedoen van het oude kleine broertje Kings, leken de Warriors klaar om te kelderen: Thompson op weg naar buiten, geen grote vis ter vervanging van hem stond een hele reeks onbewezen jongeren en gezellen die Curry en Green omsingelden, hun baarden nu grijs gespikkeld. Maar waar anderen hen naar de bodem zagen rennen, zagen de Warriors een kans om terug te keren naar de basis.
“Het gaat nog steeds om winnen en het nemen van de stappen die nodig zijn om onszelf een kans te geven”, vertelde Curry deze zomer aan Marcus Thompson II van The Athletic, nadat hij een contractverlenging van één jaar ter waarde van $62,6 miljoen had getekend. “De standaard is niet veranderd. De verwachting is niet veranderd.”
Nadat ze dinsdag de oude vriend Klay en de Mavericks hadden uitgeschakeld in Chase Center, staan de Warriors op 9-2. En hoewel er in het begin genoeg te zeggen valt over de aanval van Golden State, van de laagste omloopsnelheid van het Kerr-tijdperk en een dramatische stijging van het aantal schotpogingen op de rim tot Green die 3s pakt met zijn hoogste snelheid in tien jaar (en maken 45,7% daarvan, zijn hoogste percentage ooit) en Steph is, weet je, Stef …
… de grootste reden dat de Warriors strijden om de eerste plaats in het Westen is een verdediging die een van de helderste, meest ontwrichtende en ronduit smerigste van de NBA is geweest in de openingsweken van het seizoen.
De Warriors gaan vrijdag de Emirates NBA Cup-wedstrijd tegen de Grizzlies in als vierde in de NBA in toegestane punten per balbezit buiten de afvaltijd, volgens Cleaning the Glass. De nieuwe defensieve coördinator Jerry Stackhouse laat de Dubs rondvliegen en grote schade aanrichten, waarbij overtredingen op vrijwel alle mogelijke manieren worden gediscombineerd: Golden State staat op de derde plaats in de NBA in steals, op de zevende plaats in blocks, op de tweede plaats in afbuigingen en op de eerste plaats in getrokken aanvallen, waarbij Green de leiding heeft. competitie en tweedejaars overlast Brandin Podziemski eindigde op de tweede plaats.
Alles bij elkaar hebben de Warriors 16% van de aanvallende bezittingen van de tegenstanders afgedwongen – het achtste hoogste aandeel in de NBA en het hoogste van alle Golden State-selecties sinds dat eerste titelteam uit ’14-’15.
Het vertrek van Thompson, gecombineerd met het onvermogen om potentiële gamechangers Paul George of Lauri Markkanen binnen te halen tijdens het laagseizoen, liet een bittere smaak achter in de mond van veel Warriors-fans. Met dank aan algemeen directeur Mike Dunleavy Jr. voor het omzetten van citroenen in limonade, waarmee hij de rotatieplekken van de vertrekkende Thompson, Chris Paul en Dario Šarić opvulde met Buddy Hield, Kyle Anderson, De’Anthony Melton en Lindy Waters III. Plaats die nieuwkomers naast de opkomende jongeren Podziemski, Jonathan Kuminga, Trayce Jackson-Davis en Moses Moody, en koppel ze aan de terugkeer naar gezondheid van Gary Payton II en Kevon Looney, en plotseling loopt Kerr’s beker over.
“Vorig jaar hadden Steph en Steve het over de opstellingen en er waren bijna geen opties meer voor opstellingen waar we naartoe kunnen gaan”, vertelde Green aan verslaggevers na de overwinning van zondag op Oklahoma City. “Dit jaar is het totaal het tegenovergestelde.”
Kerr heeft al geprofiteerd van die overvloed aan opties. Hij is tot nu toe in elke wedstrijd minstens 10 diep gegaan en heeft zeven startende opstellingen neergezet in 11 wedstrijden, waarbij geen enkele eenheid van vijf man meer dan 34 minuten heeft geregistreerd. De reserves van Golden State hebben hun kansen gegrepen en meer verdiend; de Warriors behalen gemiddeld 58 punten per wedstrijd vanaf de bank, wat het hoogste cijfer zou zijn van welk team dan ook in de 28 seizoenen waarvoor NBA.com play-by-play-gegevens publiceert.
Eén voordeel van die nieuwe diepte? Het stelt Kerr in staat de werkdruk van Curry te beteugelen. Steph leidt het team nog steeds in minuten per wedstrijd, maar hij heeft een gemiddelde van slechts 29,1, wat een dieptepunt in zijn carrière zou zijn – en vermoedelijk een behoorlijk goed aantal pitches voor iemand die in maart 37 wordt en voor wie Golden State hoopt te kunnen leunen. in april, mei en juni.
Een andere? Het laat Kerr doen alsof hij nog steeds Team USA coacht.
Na de overwinning van vorige week in Boston in het begin van het seizoen, vergeleek Payton de uitgebreide rotatie van de Warriors met een hockeyteam dat om de paar minuten volledige lijnwisselingen uitvoert; dit, zei hij, geeft hen ‘veel nieuwe benen’. Dat komt tot uiting in een consequent opgevoerde defensieve inspanning, perfecte rotaties en het soort vakkundig uitgevoerde hulp dat openingen dichtt voordat een aanval ze kan uitbuiten.
Kijk hoe de Warriors verdedigen, en je zult merken dat je onder de indruk bent van de mate waarin ze vaak lijken te zijn overal. Ze achtervolgen balhandlers over de bovenkant van schermen. Ze botsen met snijders. Ze trekken zich terug tijdens de snelle pauze en geven volgens Synergy Sports in de overgangsfase een microscopisch kleine en beste 0,87 punten per spel op. (Het op een na gierigste team in de transitie, de Orlando Magic, geeft 1,02 op; de grootte van de kloof tussen Golden State en de tweede plaats is hetzelfde als de kloof tussen de tweede plaats en 25e.)
Ze passen een niveau van baldruk toe dat, eerlijk gezegd, erg vervelend lijkt om mee om te gaan in de loop van ongeveer 100 balbezit, omdat ze de snelle handen, voeten en het denkvermogen hebben om hun verdediging uit te breiden, achteraan te roteren het en kom ermee weg. De Warriors hebben volgens Synergy 47 keer pick-and-roll-balhandlers in de val gelokt in 11 wedstrijden, vergeleken met 83 keer in 82 wedstrijden vorig seizoen; nadat ze vorig seizoen in de zoneverdediging gemiddeld 3,2 balbezit per wedstrijd hadden teruggegooid, is het ze gelukt nul keer dit seizoen.
Versla één Warrior van de dribbel en er is nog een, misschien twee, die naar je toe racet om niet alleen je voortgang te belemmeren, maar je ook grof van de bal te scheiden. Probeer open te wrikken wat volgens jou een open blik is, en kijk hoe ze dat raam dichtslaan; ze staan op de vierde plaats in de NBA wat betreft betwiste schoten per wedstrijd, derde in velddoelpogingen waarbij ze een verdediger binnen 60 cm van de schutter hebben en hebben tien pogingen van drie punten in de competitie geblokkeerd. Ze geven niets toe.
Een deel daarvan is een functie van de overweldigende lengte van Golden State. Er zijn hier geen Victor Wembanyama, Chet Holmgren of Kristaps Porziņģis, maar in Green, Jackson-Davis, Looney, Anderson, Kuminga, Moody en Andrew Wiggins heeft Kerr zeven rotatiespelers tussen 1,80 meter en 1,80 meter lang met een spanwijdte van 2 meter plus. (Wiggins is vertrokken naar een erg sterk begin. Volgens The BBall Index staat hij in het 99e percentiel in de NBA op het gebied van perimeterisolatieverdediging, ondanks dat hij het opneemt tegen een All-NBA-team van individuele matchups. Hij boekt ook carrièrehoogtes in het aanvallende rebound-percentage en betwist defensief reboundpercentage – cruciaal voor een Warriors-team zonder veel hoogte aan de binnenkant.)
Bewakers Payton en Melton zijn beide 1,80 meter lang, maar hebben een spanwijdte van 1,80 meter en de laterale snelheid om een aanvalspunt te vormen. (Melton, die vorig seizoen beperkt was tot 38 wedstrijden vanwege rugproblemen, zal een tijdje op de plank liggen nadat hij zijn linker kruisband heeft verstuikt.) Hield, op 1,80 meter, heeft ook een spanwijdte van 1,80 meter. als een meedogenloze drang om de bal te achtervolgen die Kerr, Stackhouse en Co. hebben bewapend.
Een deel ervan is echter een functie van houding – die, zoals Julius Campbell ons leerde, leiderschap weerspiegelt. En als je het hebt over de verdediging van de Warriors, komt dat leiderschap van Green … die een absoluut is geweest monster buiten de poort:
‘Vergeet Dray niet’
Volgens NBA Advanced Stats schieten tegenstanders slechts 40% wanneer Groen de dichtstbijzijnde verdediger is. Van de 166 spelers die minstens 100 velddoelpogingen verdedigen, is dat het negende laagste cijfer; het ligt ook op schema om het laagste defensieve velddoelpuntpercentage te bereiken dat hij heeft toegestaan sinds 2015-2016, het jaar waarin hij zijn eerste All-Star- en All-NBA-team maakte en eindigde zevende bij MVP-stemming.
Terwijl de vooraanstaande giganten van de competitie de verf voornamelijk opsluiten door de dreiging van hun schotblokkering, controleert Groen het halve veld door vonken te doven voordat ze in brand kunnen vliegen. Niemand is beter in het verpesten van bezittingen met positionering, stunts, verschuivingen en communicatie; tegenstanders nemen iets minder dan 28,7% van hun schoten op de rand tegen de Warriors met Green op het veld, wat het op een na laagste percentage in de NBA zou zijn. Wanneer zij Doen Als hij zich naar binnen waagt, krijgt hij de blokkade misschien niet, maar hij slaagt er toch in om ze er spijt van te laten krijgen. Ze fotograferen slechts 62,1% van de directe blikken als hij op de grond ligt, een top-zes-clip.
“Hij is onwerkelijk geweest”, zei Curry over Green na de overwinning van dinsdag op de Mavericks. “Echt gemotiveerd. Hij beweegt goed. Hij zit mentaal opgesloten. … Hij is defensief van de hele wereld geweest.
Eerlijk gezegd? Dat was hij vorig seizoen ook: The Warriors verdedigden op een top-drie-niveau en hadden het puntenverschil van een team met 56 overwinningen toen Green in 2023/2024 op de grond lag. Het probleem was echter dat hij de hele tijd niet op de grond lag; hij kostte zichzelf meer dan twintig wedstrijden door schorsingen en uitsluitingen, en de Warriors sputterden naar een vroege exit, deels omdat het nooit volledig herstelde van het feit dat hij hen achter de 8-ball plaatste.
Green is het seizoen ingegaan met de bedoeling zichzelf te herstellen als niet alleen een graadmeter, maar ook de schoonheid van de bal als het gaat om defensieve gamechangers in de NBA – iemand die met zijn lengte van slechts 1,80 meter nog steeds een reus is. op zichzelf, in staat een torenhoge schaduw te werpen over overtredingen van de tegenstander.
“Ik heb de hele zomer gekeken hoe iedereen praatte over Chet en Wemby, en wat ze defensief doen”, zei Green nadat hij Zion Williamson op 3-uit-12 had gehouden bij een overwinning van Warriors. “Vergeet Dray niet.”
Deze start van het seizoen heeft gediend als een nadrukkelijke herinnering – niet alleen aan het verschil dat Green maakt, maar ook aan hoe gevaarlijk een volledig operationele versie van de Warriors werkelijk kan zijn.
Basketball-Reference.com publiceert een statistiek genaamd Simple Rating System (SRS), die rekening houdt met het gemiddelde puntenverschil van een team en de kracht van het schema waarmee het te maken heeft gehad. Gedurende elf wedstrijden is de SRS van de Warriors 11,04 – de op één na hoogste in de NBA, achter slechts een 10-2 Thunder-team dat historisch gezien een defensieve start van de elite kende. Op weg naar dit seizoen hebben slechts 11 teams ooit een SRS boven de 10,0 gehad. Acht van hen wonnen uiteindelijk het NBA-kampioenschap: de Bucks uit 1971, de Lakers uit ’72, de Bulls uit ’92, ’96 en ’97, de Warriors uit 2015 en ’17 en de Celtics van vorig jaar. (Een negende, de Warriors van 2016, verloren in de finale.)
Of dit succes in het vroege seizoen stand zal houden, valt nog te bezien. We zijn ontzettend ver verwijderd van het testterrein na het seizoen; Het is mogelijk dat de Warriors in de lente meer op een lid van de Westerse middenklasse lijken. Deze start heeft echter aangetoond dat het ook mogelijk is dat dit zo is niet. Dat, tien jaar na hun eerste Larry O’Brien Trophy, de formule van Golden State – Steph gooit bliksemschichten, Draymond spuwt vuur, alle anderen passeren en bewegen samen en een verdediging die overtredingen verstikt – werkt nog steeds. Als het niet kapot is… nou, stop niet met het gebruiken ervan om mensen kapot te maken.
