De als vierde geplaatste Cleveland Cavaliers (48-34) en de als vijfde geplaatste Orlando Magic (47-35) van de Eastern Conference ontmoeten elkaar in de eerste ronde van de NBA-play-offs van 2024. De twee franchises stonden al een keer eerder tegenover elkaar in het naseizoen: in de finale van de Eastern Conference van 2009, die Orlando won in zes wedstrijden.
In Noordoost-Ohio fluisteren ze nog steeds de legende: als je de naam “Mickaël Piétrus” drie keer in een spiegel zegt, verschijnt hij achter je en boor nog eens 3.
Meer serievoorbeelden:
Oosten: Bucks-Pacers | Cavs-magie
Westen: Wolven-Zonnen | Clippers-Mavs
Door wiebelig, dominant, wiebelig en heel erg voorzichtig.
Na (iets meer dan) .500 bal te hebben gespeeld in 25 wedstrijden met een teleurstellende aanval, kondigden de Cavs aan dat point guard Darius Garland en power forward Evan Mobley een operatie nodig hadden. Ze leken klaar om uit het play-offbeeld te glippen… totdat Donovan Mitchell, een reeks superster-niveau-spel, dominant binnenspel van Jarrett Allen en een verdomd-de-torpedo’s 3-punts zware aanval hen op de tweede plaats in het Oosten bracht. tijdens de All-Star-pauze.
Die middenseizoenvorm was de afgelopen twee maanden echter schaars. Met Mitchell die 18 van de laatste 29 wedstrijden miste vanwege een blessure, en met onder meer Mobley, Max Strus en de belangrijkste 3-en-D-vleugel Dean Wade Ook Door tijd te missen, plaatste Cleveland het slechtste post-All-Star-record en de slechtste nettorating van alle playoff-teams.
De sfeer werd zelfs nog wankeler tijdens de reguliere seizoensfinale van zondag tegen de nederige Hornets. Met een overwinning die hen mogelijk naar de tweede plaats zou kunnen brengen – en naar een ronde 1-wedstrijd met de 76ers of Heat na de play-in – Cleveland niet alleen zat een handvol rotatiespelers, maar zorgde effectief voor het einde van de wedstrijd door de laatste zes en een halve minuut zonder balhandlers te spelen om de nederlaag uit de kaken van de overwinning te rukken. Het verlies duwde Cleveland in een 4-tegen-5 duel met Orlando … dit keer met boegeroep dat neerdaalde vanaf de tribunes van Rocket Mortgage Fieldhouse.
Dat boegeroep zal omslaan in gejuich als de Cavs erin slagen het op drie na jongste team van de NBA te sturen en voor het eerst sinds 2018 door te gaan naar ronde 2. Maar als hun matchup-manipulatie resulteert in een nieuwe smadelijke exit in de eerste ronde, zou het een verschrikkelijke uitbraak kunnen worden. veelbewogen buiten het seizoen in Noordoost-Ohio.
Hoe de magie hier terechtkwam
Door je in elkaar te slaan, vooral.
Ik weet het: je kunt een team niet in één spel samenvatten. Maar nog steeds:
De Bucks vallen aan in de pick-and-roll; Gary Harris weigert zich uit het stuk te laten screenen. Zijn vooruitgang stopte, Patrick Beverley kan het niet naar Bobby Portis schoppen, omdat de weer gezonde Jonathan Isaac zweeft als de Ghost of Christmas Future.
Beverley kan het ook niet naar Brook Lopez overbrengen, omdat Jalen Suggs, twintig centimeter korter dan Lopez maar eeuwig een voetballer, voor de paal staat en zich in de benen van de sequoia ingraaft. Terwijl PatBev nadenkt, veegt Harris zijn dribbel weg, waardoor het spel op de grond terechtkomt; Suggs duikt voor de onhandige poging en gooit hem los op Paolo Banchero. De 1,80 meter lange aanvaller van 250 pond gaat kalm van kust tot kust, terwijl hij de kleinere Lillard achtervolgt voor een dunk.
Dat is Orlando in een notendop. Vijfde in de NBA in steals, achtste in afbuigingen, tweede in omzetpercentage van de tegenstander, tweede in punten gescoord op basis van omzet, tweede in toegestane punten per balbezit en eerste in het aandeel van hun schoten direct op de rand.
Er is hier vaardigheid: Banchero is een opkomende All-Star; Franz Wagner brengt een geweldig spelgevoel in de 3; Suggs en Harris leiden verschillende bekwame scherpschutters; Cole Anthony, Mo Wagner (een toegewijde irritant die vrijwel zeker betrokken zal zijn bij buitenschoolse activiteiten in deze serie) en Joe Ingles leiden een krachtige bankeenheid; etc. Maar over het algemeen heeft coach Jamahl Mosley de magie ingebouwd in een team dat wint door dingen pijn te doen.
De Cavs hadden afgelopen voorjaar een slechte ervaring met zo’n team. Orlando wil ze een déjà vu bezorgen.
Hoofd-aan-hoofd
De twee teams deelden hun seizoensreeks met 2-2.
Het is moeilijk om te weten hoeveel je uit de seizoensserie moet halen. Key Cavs-reserve Caris LeVert miste drie van de vier, Mobley miste er twee en Garland en Mitchell misten er elk één. Wade, die tegen Orlando gemiddeld twintig minuten per avond speelde en Banchero veel bewaakte, staat aan de kant vanwege een verstuikte rechterknie. Sam Merrill, die in januari de Magic aanwakkerde voor acht driepunters, miste daarna de laatste drie wedstrijden van de Cavs een nekblessure oploopt. Orlando had min of meer het volledige aantal kerels; grote mannen Isaac en Wendell Carter Jr. misten echter elk een paar van de uitstapjes.
In een duel tussen twee van de zes beste verdedigingen van de NBA belooft de driepuntsboog een maatstaf te zijn. De Cavs wonnen de twee wedstrijden waarin ze meer dan 10 triples maakten; de Magic pakte de twee waar Cleveland 10 of minder maakte.
De Cavs voegden Strus en Georges Niang toe om ervoor te zorgen dat ze dit ‘postseason’ niet tegen dezelfde problemen met gebrek aan vuurkracht aanliepen als vorig jaar tegen de Knicks. De nieuwkomers die de looks verzilveren die Danny Green, Cedi Osman en Co. rammelden, zouden een heel eind op weg zijn om Cleveland naar ronde 2 te krijgen.
Match-up om naar te kijken
Mitchell versus Suggs
Je bewaakt een speler als Mitchell niet met slechts één persoon; omgaan met een aanvallende kracht die krachtig is, is een voorstel voor het hele team. Dat gezegd hebbende: volgens de matchup-gegevens van NBA.com hebben slechts vier verdedigers dit seizoen meer tijd aan Mitchell besteed dan aan Suggs. En hoewel Mitchell zijn deel van het succes had tegen Orlando, met als koploper 35 ophanging in december …
… Suggs hield stand en beperkte Mitchell tot 8-uit-19 schieten (42,1%) vanuit het veld met zes assists, vier omzet en twee geblokkeerde schoten in drie wedstrijden:
Mitchell lijkt niet veel meer op zijn All-NBA-zelf sinds hij een botkneuzing op zijn linkerknie kreeg waarvoor behandeling met bloedplaatjesrijk plasma nodig was. Hij had gemiddeld 9,3 drives naar de basket per wedstrijd na de All-Star break (was 13,1 daarvoor), schoot slechts 33,9% op pull-up 3-pointers en dunkte slechts eenmaal. De Cavs hopen dat sterke prestaties tegen Memphis en Indiana vorige week aangeven dat hun nummer 1-optie een stijgende lijn vertoont en klaar is om te koken.
Als dat niet het geval is – als Suggs, met kilometers lengte achter zich, Mitchell genoeg kan vertragen om zijn productie te dempen tot het teleurstellende niveau van de Knicks-serie van afgelopen voorjaar – dan zouden de Cavs opnieuw in de modder kunnen komen te zitten tegen een team dat dol is op wordt vies.
Afsluitende opstellingen
Cleveland Cavaliers
Eerlijk gezegd? Ik weet het niet, en ik denk dat dit misschien wel de interessantste vraag op het bord is.
Voor de rest zou hoofdcoach JB Bickerstaff waarschijnlijk liever bij zijn vier kernen blijven – Mitchell en Garland op de verdedigingshelft, Allen en Mobley vooraan – met Strus als de bewegingsschietende, complementaire spelmaker, rebounds groter dan hij. -is lijm die ze op de vleugel verbindt. Maar de dubbele grote opstellingen bleven dit seizoen aanvallend worstelen, waarbij de Cavs slechts 111,3 punten per 100 balbezit scoorden in Allen-Mobley-minuten – een percentage dat bijna onder de vijf staat. Als dat zo blijft, en als Cleveland niet consequent punten kan genereren tegen die elite Magic-verdediging, hoe lang zal Bickerstaff daar dan aan vasthouden?
En als hij Allen en Mobley opsplitst en ergens anders zoekt om de aanval te ondermijnen – Niang, buy-out-marktaanwinst Marcus Morris Sr., kleinere looks met Strus of Isaac Okoro (die dit seizoen aanvallende stappen heeft gemaakt, maar in een schietinzinking zat voordat hij drie drieën maakt tegen Charlotte) – zal Cleveland genoeg kracht hebben in het binnenland om stand te houden tegen een Magic-team dat dit seizoen als zevende eindigde in aanvallend rebounding-percentage en achtste in punten in de verf? (Voor wat het waard is: de Cavs voorkwamen aanvallende rebounds veel beter toen Allen zonder Mobley speelde dan andersom.)
Nadat ze hun eerste test na het seizoen hadden gezakt, gaven de Cavs veel geld uit aan het herstructureren van hun selectie tijdens de zomer, en het heroriënteren van hun shotdieet tijdens het seizoen, om er zeker van te zijn dat ze de volgende keer nieuwe antwoorden hadden. Nu weten we of ze de juiste waren.
Orlando magie
Banchero en Franz Wagner zullen aanwezig zijn als Orlando’s topscorers en spelmakers in het vierde kwartaal. Ik zou verwachten dat Suggs ook de nummer 1 verdedigingsoptie zal zijn tegen Mitchell of Garland – om nog maar te zwijgen van de gevaarlijkste spot-up shooter van de Magic.
Vanaf dat moment zou het me niet verbazen als Mosley zou mixen en matchen: Anthony boven Harris als hij het gevoel heeft dat ze nog een balhandler en shotmaker nodig hebben; Carter Jr. als hij wil proberen de vloer te strekken; Mo Wagner als het meer een “laten we de stier naar de porseleinkast sturen en kijken wat er gebeurt” soort situatie is.
En ik moet zeggen: de aanwezigheid van Isaac intrigeert. Na slechts elf wedstrijden te hebben gespeeld in de afgelopen drie seizoenen vanwege beenblessures, was hij een van de meest ontwrichtende verdedigers van de NBA tijdens zijn beperkte speeltijd. -minutenstopper.
De 26-jarige grote man scoorde gemiddeld 2,8 blokken, 1,7 steals en 3,1 afbuigingen per 36 minuten tijdens het reguliere seizoen, waardoor tegenstanders 6,2% onder hun gemiddelde schietnauwkeurigheid bleven wanneer hij ze bewaakte – het op twee na grootste verschil onder 310 spelers om te verdedigen. minstens 300 schoten, volgens NBA Advanced Stats. Dat omvat een velddoelpuntpercentage van 52,7% van de tegenstander op pogingen die direct aan de rand worden verdedigd – de 10e beste van de 259 spelers die minstens 100 pogingen van dichtbij hebben bewaakt, volgens Second Spectrum.
Isaac noteerde tijdens de reguliere competitie slechts 32 minuten tegen Cleveland; de Magic won die minuten met 25 punten verschil, waarbij de Cavs slechts 39,2% van het veld schoten, met meer omzet (15) dan assists (14). Zijn speeltijd is in de loop van het seizoen langzaam toegenomen, tot 18,5 minuten per wedstrijd over zijn laatste 15 wedstrijden, 19,5 minuten over zijn laatste 10 en 26 in elk van zijn laatste twee – inclusief een start in de seizoensfinale tegen Milwaukee .
Hij zou een nieuw wapen bieden tegen de groten van Cleveland, een nucleair afschrikmiddel dat op de loer ligt in de ooglijn van Mitchell en Garland, en – als hij 3s blijft neerhalen zoals hij heeft gedaan sinds de All-Star-break – mogelijk een welkome bron van emmers met ontlastkleppen. Ik weet niet of Mosley die kant op zal gaan. Het zou toch best gaaf zijn om te zien.
Voorspelling
Magie in zes. Er is hier een zeer grote kans dat Mitchell in de eerste twee wedstrijden op de 39 en 43 uitkomt, terwijl Orlando moeite heeft om 90 punten te halen, en ik zie er uiteindelijk erg dwaas uit. Maar de combinatie van hoe gammele Cleveland’s aanval er twee maanden op rij uit heeft gezien, hoe strak de verdediging van Orlando al twee maanden op rij is geweest. jaar en aanhoudende vragen over hoe goed die kern vier bij elkaar past in een postseason-context, laten me een beetje koud over de Cavs. De jeugd wordt doorgaans niet bediend in de play-offs; grote, stoere teams die niets te verliezen hebben, zijn dat soms wel.
Serie kansen
Cleveland Cavaliers (-190)
Orlando Magie (+155)
Serieschema (alle tijden Eastern)
Spel 1: Zaterdag 20 april @ Cleveland (13.00 uur ET, ESPN)
Spel 2: Ma. 22 april @ Cleveland (19.00 uur ET, NBA TV)
Spel 3: Do. 25 april @ Orlando (19.00 uur ET, NBA TV)
Spel 4: Zaterdag 27 april @ Orlando (13.00 uur ET, TNT)
Spel 5: dinsdag 30 april @ Cleveland (nader te bepalen)*
Spel 6: Vr. 3 mei @ Orlando (TBD)*
Spel 7: Zo. 5 mei @ Cleveland (TBD)*
*indien nodig
