De film van Anthony Richardson, ook al is hij beperkt, liegt niet. Er wachten supernovatalent en toneelstukken op de Colts

Het duurt niet lang voordat je onder de indruk bent van Anthony Richardson. Zelfs met minder gecombineerde universiteits- en professionele paspogingen (477) dan Gardner Minshew alleen al in 2023 (490), valt Richardsons buitenaardse combinatie van omvang, atletisch vermogen en armtalent meteen op en flitst helder op het scherm:

Richardson staat op de lijst van 1,80 meter en weegt 244 pond (maar zegt dat hij nu meer dan 250 pond draagt), terwijl hij een jaar geleden ook een show opvoerde bij de NFL-scoutingcombinatie. Richardson heeft weinig vergelijkingen, niet alleen in de recente herinnering, maar ook historisch gezien, wat betreft tot zijn tastbare omvang en atletisch profiel (een combinatie van Daunte Culpepper en Donovan McNabb was mijn vergelijking vóór het ontwerp).

Het was gemakkelijk om Richardson te bestempelen met het ‘P’-woord (project) toen hij van de universiteit kwam, en het is gemakkelijk om te kijken naar zijn rookie year box-score die vier starts, 84 slaagpogingen en een voltooiingspercentage van minder dan 60% bevat. het is niet nodig om dat label snel te verwijderen. Maar die projectterm paste nooit bij Richardsons werkelijke stijl en gevoel voor het spelen van quarterback. Het was niet toen hij in Gainesville was en het is nog steeds niet na wat hij liet zien in minder dan 200 professionele foto’s.

Richardson is een grote speler met de neiging om groots te spelen met zijn armen en benen. Hij is niet een of andere Shawn Kemp-achtige krachtspeler die op zoek is naar dunks en weinig anders. Het zijn de kleine dingen die Richardson zo’n intrigerende speler maken, en het zijn de kleine dingen die Richardson een veel hogere uitgangspositie geven dan zijn beperkte ervaring doet vermoeden. Het is een basislijn die het pad veel soepeler maakt naar het bereiken van zijn kosmosschrapende plafond.

Richard werd in mei 22 jaar. Hij is jonger dan elke quarterback die dit jaar aan de eerste ronde van de NFL Draft heeft meegedaan, op één na (Drake Maye, die in augustus 22 wordt), maar hij speelt met een evenwicht dat zijn stijl zo’n leuke tweedeling maakt tussen het freaky en het fundamentele.

Zijn gevoel in de broekzak en de bereidheid om tijdens het manoeuvreren zijn blik op het veld te houden, zijn al op een plusniveau. Richardson houdt ervan om te pronken met het boorwerk dat hij doet, stuiterend en springend rond en uit de zak, terwijl hij op zoek is naar worpen, waarbij hij zijn benen alleen als laatste redmiddel gebruikt. Het is een heel positief teken:

Zelfs voor toneelstukken die onvoltooid blijven (nog een reden om het ruwe voltooiingspercentage met een grote hoop zout te nemen), zijn Richardsons omvang, atletisch vermogen en volwassenheid laat hem toe om negatieve spelvormen te verminderen en deuren te openen voor positieve spelvormen die anders voor een groot deel van de andere QB’s misschien niet mogelijk zouden zijn.

Richardson noteerde een zakpercentage van 7,7% in 2023, en ik ben optimistisch dat dit zal dalen, gezien de verbetering die de front vijf van de Colts vorig seizoen lieten zien, waarbij Richardson al het allerbelangrijkste vermogen toonde om zakken te negeren. Die zakvermindering is iets dat elite QB’s wekelijks laten zien, maar het is niet het enige dat ze laten zien. Richardson zal ook op jacht gaan naar grote plays, en dat zal hem tot een opwindende speler maken. Hij kan klauteren en snel meters opvreten met zijn benen, maar heeft ook het vermogen – en de ingetogen nauwkeurigheid – om de verre uithoeken van een verdediging aan te vallen. Tussen de hoogtepunten bevinden zich de details die verwijzen naar een speler die zoveel meer kan zijn dan een bazooka met een enorme knel.

Hier is Richardson, in zijn eerste NFL-start, die in de pocket stapt en een checkdown vindt in wat een efficiënt spel zou moeten zijn voordat de running back onhandig wordt:

Of ruimtes vrijmaken om de kettingen op de derde plek naar beneden te verplaatsen, waarbij je hier subtiele oogbewegingen gebruikt om een ​​verdediger zijn onderdekking te laten verzachten en een eerste keer naar beneden veel gemakkelijker voor zichzelf te maken:

Wanneer Richardson voor het eerst naar de ontvanger kijkt, kan dit eindigen in een knallend spel en een tackle vlak bij de first-down marker:

Eén blik naar binnen bevriest nr. 39:

En de bal ligt op de Colts-ontvanger voor een eerste down op derde en medium voordat de verdediger kan reageren:

Richardsons arm was geen misleidend wapen. Hij toont een sterk begrip voor concepten die worden uitgevoerd en zijn nauwkeurigheid, vooral in het veld, kan zijn teamgenoten consequent openstellen:

Er is ook een sterke coaching en een plan van Colts-hoofdcoach Shane Steichen, die vecht voor een plaats op het podium tussen de beste NFL-playcallers. Tussen Steichens Occam-scheermes en de verrassende lak van Richardson toonde Richardson de bereidheid om de bal over het veld en in de tanden van de verdediging te duwen op routes zoals naden en opgravingen. Hier vertrouwt hij op zijn timing en leest hij de verdediging:

Of het verslaan van een vrijlopende blitzer die niet werd opgepakt in de bescherming, een ander voorbeeld van Richardsons armtalent en geest die samenkwamen:

Dit is de stijl van een efficiënte quarterback die voortdurend op de basis kan komen tegen de verdediging voordat hij de hel loslaat op een spel-actieconcept of gebroken spel. Zelfs als we kijken naar cijfers als slagingspercentage, was Richardson, in combinatie met de ogentest van zijn algemene spel, niet alleen explosiever, maar zelfs efficiënter dan toen de veteraan Minshew op het veld stond. Vergeef me dat ik een andere cross-sport-analogie gebruik om Richardson te beschrijven, maar er zijn grappen bij deze hooiers gegooid die de hoogtepunten zullen krijgen. Nu we het daarover hebben, laten we nog even de tijd nemen om een ​​van die hoogtepunten te bekijken:

Er is een schematisch voordeel als je een speler hebt die alle delen van het veld kan aanvallen en de voetbal kan besturen. En Steichen kon, vooral toen de Colts de rode zone binnengingen, niet wachten om het ‘quarterback run’-gedeelte van het callsheet tevoorschijn te halen. Dat omvatte back-to-back ontworpen runs naar Richardson voor touchdowns in week 2 tegen de Houston Texans (let ook op de treffer die Richardson krijgt bij de tweede score):

Er zijn eenvoudigweg geen spelers om rekening mee te houden, afgezien van de diepste verdediger op het veld. De eerste run is een quarterback-trekking, verpakt met een bubbelroute. Wanneer de linebacker (rood omcirkeld) het strafschopgebied verlaat om de beweging van de running back te achtervolgen, is de lezing van Richardson om de bal te houden, aangezien er geen verdedigers in het strafschopgebied meer zijn die voor hem verantwoording kunnen afleggen. De rechter bewaker trekt om de overgebleven linebacker in het strafschopgebied te blokkeren, en het is Richardson op de safety en resulteert in zes punten.

Zeker, elke coach kan voor elke quarterback een run tussen de tackles noemen. Maar je voelt je een beetje beter om het Richardson te noemen dan misschien iemand als Minshew of Jacoby Brissett. Bepaalde quarterbacks met de speciale combinatie van grootte, atletisch vermogen en taaiheid – Josh Allen, Jalen Hurts, Richardson, Cam Newton, hell, zelfs Culpepper – concepten zoals deze trekking kunnen wekelijks worden opgeroepen op momenten met een hoge hefboomwerking die eerste downs kunnen opleveren of zet punten op het bord:

Deze plays zijn gemakkelijke knoppen voor een quarterback, play-caller en een hele aanval, en ze kunnen defensieve coördinatoren en verdedigingen terugbrengen tot hun kernleringen van gap-soliditeit en tackelen. In de handen van een bekwame spelontwerper als Steichen en de technische staf van de Colts zijn deze opeenvolgende touchdowns tegen de Texanen nog maar het begin van wat ze kunnen bedenken met Richardson achter het midden.

Er zit een grens en een keerzijde aan die deal met de quarterback run devil. Weet je nog dat Richardson de tweede (prachtig ontworpen) touchdown op zich nam? Die treffer, samen met een paar andere ongelukkige klappen tijdens het omgaan met voetbal, dwong Richardson drie van zijn starts en het hele seizoen 2023 in totaal te staken. Als Richardson op het pad wil blijven van een echte quarterback met het voordeel van een eeuwige MVP-kandidaat, moet hij leren hoe hij voor zijn lichaam moet zorgen en de bal een halve slag sneller kan neerleggen of kwijtraken. Ik heb het optimisme dat hij zijn tempo als voorbijganger zal versnellen met meer ervaring met verschillende concepten, maar hoe hij als hardloper de wedstrijden afrondt, is waar ik het meest op gefocust ben voor de toekomst van zijn carrière. Ondanks zijn ongelooflijke omvang startte en voltooide Richardson het afgelopen jaar slechts één wedstrijd vanwege de vele blessures die hij opliep tijdens het opnemen tegen NFL-verdedigers. (Laat niemand je vertellen dat de SEC vol zit met ‘NFL-verdedigers’. De NFL zit vol met NFL-verdedigers.) Die genadeslag resulteerde in een blessure aan het AC-gewricht op zijn werpschouder, waardoor zijn rookie-campagne voortijdig werd beëindigd.

Richardson deed al weer mee en gooide in het offseason-programma van de Colts, maar elke dag en elke gemiste wedstrijd is exponentieel belangrijker voor een jonge speler als hij. En hij is een speler die honderden, en niet tientallen, plays moet verzamelen om op het pad naar het sterrendom te blijven.

Tussen het gebrek aan universiteitservaring van Richardson en zijn eerste korte uitstapje met de Colts is het gemakkelijk om hem weg te wuiven als iets om te reserveren voor de verre toekomst. Maar uit de glimpen van zijn korte periode in 2023 en wat de Colts op aanvalsvlak bouwen, heeft Richardson, als hij zijn hele tweede seizoen op het veld kan blijven, een kans om een ​​groot statement te maken in 2024. Dit is de reden waarom hij is mijn keuze om MVP te winnen in 2024. Hij is als een metronoom overgoten met benzine, met zijn supernovaflitsen gecombineerd met zijn begrip voor het bereiken van de kleine dingen van het spelen van quarterback, terwijl hij al wist dat hij op zo’n jonge leeftijd gewoon saai spelen werkt. Het is indrukwekkend, methodisch en, eerlijk gezegd, heel gaaf om naar te kijken.

Dus je hebt: het zeldzame atletische profiel, een ingetogen volwassen stijl, weer een laagseizoen bij Steichen, een samenhangende aanvalslinie, een sterke wedstrijd onder leiding van Jonathan Taylor (Taylor en Richardson deelden het veld slechts één keer in heel 2023), plus een groep passcatchers met een mooie mix van grootte (Michael Pittman Jr., kies een strak einde), vaardigheid (Josh Downs, persoonlijke favoriet Kylen Granson) en nu een injectie van talent met een hoog octaangehalte in AD Mitchell.

Je kunt zien waarom ik Richardson koop en de explosieve omgeving die hij dit jaar gaat lanceren. Laten we hem nu op het veld houden, zodat alle systemen werken.